Βάση των δημοσκοπήσεων το 60% και πλέον των Ελλήνων πολιτών θεωρούν την οικονομία το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της καθημερινότητάς τους. Και σε αυτό το μεγάλο ποσοστό δεν ανήκουν μόνο οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι ή εν πάση περιπτώσει οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που με δυσκολία τα βγάζουν πέρα. Ανήκουν κι οι «κατέχοντες» που αισθάνονται φόβο κι αβεβαιότητα για τη διατήρηση των κεκτημένων τους, για το επίπεδο ζωής που δημιούργησαν και απειλείται.
Παρ’ όλα αυτά, οι έχοντες σήμερα (πολιτικοί και ΜΜΕ) την ευθύνη για το περιεχόμενο του δημόσιου διαλόγου επιδεικνύουν μια απροκάλυπτη και ύποπτη αδιαφορία για τη βούληση σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας να συζητηθεί σοβαρά το ζήτημα. Η έμφαση δίνεται σε δευτερεύοντα ζητήματα που αποπροσανατολίζουν τη σκέψη, που προκαλούν σύγχυση κι εντέλει δεν παράγουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Στο πλαίσιο αυτό, υπερπροβάλλουν υπαρκτές ή ανύπαρκτες κοινωνικές διεκδικήσεις, υπαρκτά ή ανύπαρκτα κοινωνικά δικαιώματα, αναδεικνύουν τη φωνασκία, προάγουν τη στείρα αντιπαράθεση, αναλώνονται στη σκανδαλολογία και την εκλογολογία.
Ακόμα κι εκείνοι που επιχειρούν να διατυπώσουν μια άποψη που να αφορά στην ουσία του σημερινού προβλήματος, τυγχάνουν δυσμενούς μεταχείρισης. Χαρακτηριστική είναι η έκταση που δόθηκε στα όσα είπε πρόσφατα ο κ. Κώστας Σημίτης στην Πάτρα. Χωρίς να εξετάζεται η ορθότητα ή μη της οικονομικής του ανάλυσης, οι συμπάθειες ή αντιπάθειες που διατηρεί στην κοινωνία ή σε ορισμένα ΜΜΕ, η ουσία είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός διατύπωσε την άποψή του για τη διεθνή και ελληνική οικονομία, εξέφρασε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την ανησυχία του για το τι μέλλει γενέσθαι, πλην όμως ουδείς έδειξε να ενδιαφέρεται. Τα κανάλια αναπαράγανε μόνο το κομμάτι εκείνο της ομιλίας του που ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση… Ανάλογα κινήθηκαν και κάποιες εφημερίδες. Μέχρι εκεί.
Χθες ο υπουργός Οικονομίας κατέθεσε στην ΕΕ, το αναθεωρημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Και πάλι όμως. Ένα τόσο σημαντικό θέμα αναλύεται μέσα στο στενό πλαίσιο των κομματικών επιδιώξεων και εντυπώσεων, χωρίς να αποτελεί τη βασική συνιστώσα του δέοντος προβληματισμού για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και το τόπου γενικότερα. Κι είναι δυστύχημα σε αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία, όπου η αγορά ασφυκτιά και ο εφιάλτης της ανεργίας κτυπά την πόρτα κάθε ελληνικής οικογένειας, όλοι να βάλλουν εναντίον όλων, όλοι να αναζητούν να μεταφέρουν τις όποιες ευθύνες τους σε άλλους και γενικά να μην ανοίγει ένας ουσιαστικός διάλογος για την από κοινού αντιμετώπισης ενός υπαρκτού κινδύνου που σε τελική ανάλυση απειλεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 31.01.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
