Όταν ο Γιώργος Καρατζαφέρης απ’ το βήμα της Βουλής πρότεινε να χαρακτηριστεί η κουκούλα «ιδιώνυμο» και έκανε συστάσεις για επιβολή της τάξης και της ευνομίας στη χώρα, σε κάποιους πολίτες ξύπνησαν εφιάλτες μιας άλλης εποχής… Όμως, οι εποχές αλλάζουν. Κι αν κάποιες φορές παρουσιάζουν ομοιότητες, το βέβαιο είναι ότι δεν ταυτίζονται.
Ως εκ τούτου, μπορεί το Φθινόπωρο του 1974 να είχαμε μια εξέγερση της νεολαίας, πλην όμως αυτή εκδηλώθηκε εναντίον ενός δικτατορικού καθεστώτος. Το χειμώνα του 2008 υπάρχει μια «ιμιτασιόν» εξέγερση της νεολαίας κι εκδηλώνεται εναντίον ποιού…;
Η σημερινή εξέγερση διαθέτει λίγο απ’ όλα. Λίγους διαμαρτυρόμενους φοιτητές και μαθητές (κατά τεκμήριο επιρρεπείς στο χαβαλέ), λίγους πεινασμένους λαθρομετανάστες που πλιατσικολογούν, λίγους αναρχικούς, κάμποσους αριστεριστές και μπόλικους κουκουλοφόρους. Κι αυτοί στις τάξεις τους διαθέτουν λίγο απ’ όλα. Λίγους φοιτητές και μαθητές, κατά τι ποιο «ανήσυχους» απ’ τους άλλους, κάποιους «λούμπεν» λαθρομετανάστες, κάποιους απεγνωσμένους ναρκομανείς, κάποιους αναρχικούς και αριστεριστές που δεν περιορίζονται μόνο σε… θεωρητικές συζητήσεις και μπόλικους «μυστικούς» της Αστυνομίας.
Κάπως έτσι, το άναρχα και αυθαίρετα συγκροτημένο πλήθος των «εξεγερμένων» βάλει εξίσου άναρχα και ασυντόνιστα κατά παντός υπευθύνου και μη. Κατά του πολιτικού συστήματος, του εκπαιδευτικού συστήματος, της Αστυνομίας, των «εχόντων» και της ζωής της άδικης… Κάπως έτσι, όλη αυτή η σαλάτα, έχει κάνει σαλάτα τη ζωή στο κέντρο της πόλης και τα νεύρα καταστηματαρχών και κατοίκων κουρέλια.
Όλα όμως έχουν ένα όριο και χρειάζεται κι ένα μέτρο. Αυτό που χάθηκε τα τελευταία χρόνια, όπου ο καθένας θεωρεί πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει κι όχι μόνο να μένει ατιμώρητος απ’ τις έκνομες πράξεις του, αλλά τελικά να επιβραβεύεται για αυτές. Ατιμώρητος ο πολιτικός που έβαλε το χέρι στο μέλι, ατιμώρητος ο ειδικός φρούρος που πυροβολεί (ενίοτε αφαιρεί και ζωή). Ατιμώρητος ο επιχειρηματίας που φοροδιαφεύγει ή μολύνει το περιβάλλον. Ατιμώρητος φυσικά κι ο «εξεγερθέντας» που πετά μολότοφ και πέτρες, που καίει, σπάει και λεηλατεί.
Κι είναι ακριβώς όλη αυτή η ανοχή που επιδεικνύει κράτος και κοινωνία στην αυθαιρεσία, απ’ όπου κι αν προέρχεται, που ακυρώνει κάθε προσπάθεια επιβολής της τάξης. Σε αυτή την περίπτωση δεν (μπορεί να) ισχύουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Στην αυθαιρεσία δικαίωμα έχουν όλοι.
Ορθώς λοιπόν ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. ζητά να χαρακτηριστεί η κουκούλα «ιδιώνυμο». Υπό την προϋπόθεση να προσδώσει στην κουκούλα και τη μεταφορική της σημασία. Αυτή δηλαδή που αφορά στις μεθόδους ορισμένων να εφευρίσκουν τρόπους για να καλύψουν όχι τα πρόσωπα, αλλά τις παράνομες πράξεις τους…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 24.12.2008)
Για προβολή pdf, κλικ στο τίτλο...
