Μετά από μια μακρά περίοδο στα πολιτικά... ανεπίκαιρα ο κ. Κώστας Σημίτης γίνεται και πάλι της μόδας. Όταν μιλά είναι πολιτικό γεγονός. Όταν εμφανίζεται δημόσια ολοένα και περισσότεροι τον προσέχουν. Οι αίθουσες όπου δίνει τις διαλέξεις του δεν γεμίζουν μόνο από τους παραδοσιακούς πιστούς φίλους του. Απλοί πολίτες συνωστίζονται για να τον ακούσουν. Η αμοιβαία σχέση εμπιστοσύνης τείνει να αποκατασταθεί.
Ο λόγος είναι απλός. Είναι θέμα κριτηρίων. Προ ετών, οι πολίτες δεν διέθεταν το βασικό κριτήριο της σύγκρισης. Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης ΝΔ, το έχουν αποκτήσει. Στο ερώτημα ποια κυβέρνηση ήταν καλύτερη, του κ. Σημίτη ή του κ. Καραμανλή, έχουν πλέον τα δεδομένα για να απαντήσουν με αξιοπιστία. Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη. Αρκεί και μόνο να σκεφτούν πότε η ζωή τους ήταν καλύτερη, τότε, ή τώρα.
Δεν χρειάζονται τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων για πιστοποιήσουν το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Ούτε οι δείκτες που καταγράφουν επιδείνωση της κατάστασης στους περισσότερους τομείς της καθημερινότητας (την παιδεία, την υγεία, τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, την πορεία της οικονομίας, την αντιμετώπιση της διαφθοράς, την ασφάλεια του πολίτη, την ακρίβεια). Αρκεί και μόνο να επισημανθεί πως ολοένα και λιγότερα στελέχη της κυβερνητικής παράταξης υποστηρίζουν το επιχείρημα «για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ». Διότι απλά, η επίκληση του «αμαρτωλού παρελθόντος των ελλειμμάτων και της διαφθοράς» πείθει ολοένα και λιγότερους.
Ωστόσο, η έλλειψη της συνέχειας ενός έργου που δεν ολοκληρώθηκε, φαίνεται να μετριάζει το αίσθημα της δικαίωσης – για την αναγνώριση της παρακαταθήκης που άφησε – που λογικά θα έπρεπε να αισθάνεται ο τέως πρωθυπουργός. Το διαπιστώνει κανείς όταν δεν ακούει τον κ. Σημίτη να κομπάζει για το παρελθόν, αλλά να εκφράζει προβληματισμούς και ανησυχίες για το μέλλον. Είναι κι αυτό άλλη μια ένδειξη της πολιτικής ωριμότητας και υπευθυνότητας που ανέκαθεν τον χαρακτήριζε.
Ταυτόχρονα όμως είναι και το στίγμα για τον τρόπο ο ίδιος θα επιθυμούσε να κυβερνηθεί η χώρα από το διάδοχό του, Γιώργο Παπανδρέου – όταν κι εφόσον αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Για αυτό και στην παρούσα συγκυρία, η «ολική επαναφορά» του κ. Σημίτη στο πολιτικό προσκήνιο λειτουργεί συμπληρωματικά στην εικόνα του ΠΑΣΟΚ και ενισχυτικά στο ηγετικό προφίλ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Διότι όχι μόνο διορθώνει την αριστερή πλεύση του ΠΑΣΟΚ (που για λόγους τακτικής ένα χρόνο νωρίτερα αναγκάστηκε να πάρει ο Γιώργος Παπανδρέου…) και εξισορροπεί, στο “μεσαίο χώρο”, το ιδεολογικοπολιτικό του στίγμα, αλλά επισφραγίζει τη δυνατότητα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να λειτουργεί ενωτικά ως εκφραστής του «όλου ΠΑΣΟΚ» και της ευρύτερης «Δημοκρατικής Παράταξης».
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 01.04.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
