Η Ελλάδα είναι η πατρίδα του πολυμήχανου Οδυσσέα! Ανατρέχοντας σε μια εσφαλμένη και παρεξηγημένη αποκρυπτογράφηση του χαρακτήρα του ομηρικού ήρωα, γενιές και γενιές νέο-Ελλήνων γαλουχήθηκαν με το ιδεολόγημα του «λίγο απ’ όλα», η ευφυΐα έγινε συνώνυμο της εξυπνάδας και η πονηριά της κουτοπονηριάς.
Κάπως έτσι ο Νεοέλληνας μεταλλάχθηκε σε μια παρεξηγημένη εκδοχή του Οδυσσέα. Νομίζει ότι τα ξέρει όλα, θεωρεί πως μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα και κυρίως να κοροϊδέψει και να τη«φέρει» στον άλλο. Κάπως έτσι, παρεξηγήθηκαν ρόλοι, αμφισβητήθηκαν ειδικότητες και επαγγέλματα. Κάπως έτσι, ο εργολάβος έγινε καναλάρχης, εκδότης, δημοσιογράφος. Κάπως έτσι, ο πολιτικός μετετράπη σε δικαστή, τραπεζίτη, χρηματιστή, μεσίτη...
Όλοι ανακατεύονται και ανακατεύουν μέσα σε ένα σύστημα που το χαρακτηρίζει η προχειρότητα, η αντιεπαγγελματική και αντιδεοντολογική συμπεριφορά, η ανευθυνότητα κι εν τέλει η δυσπιστία των πάντων έναντι των πάντων. Κάπως έτσι φτάσαμε να «ζούμε σε ένα κράτος και σε μια κοινωνία ελαστικής συνείδησης. Για αυτό και ό,τι έχει πραγματικά επιτευχθεί ως σήμερα έχει γίνει όψιμα και σπάνια έχει ξεπεράσει τα επίπεδα του ελάχιστου κοινού παρονομαστή. Και η ίδια η Δημοκρατία μας έχει υποστεί την πιο επικίνδυνη διάβρωση: τελεί υπό τη δικτατορία της μετριοκρατίας».
Τα λόγια ανήκουν στον κ. Δ. Δασκαλόπουλου που διαδέχθηκε στη θέση του προέδρου του ΣΕΒ έναν άλλον Οδυσσέα, τον προκάτοχό του κ. Κυριακόπουλο. Σε αντίθεση με εκείνον, ο κ. Δασκαλόπουλος φαίνεται εμφανώς να δυσανασχετεί με την παρούσα κατάσταση στη χώρα και να το εκφράζει με κάθε ευκαιρία. Προχθές κατά την Ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ απευθύνθηκε στο δικό του ακροατήριο, που φάνηκε να συμμερίζεται και να ταυτίζεται με τις απόψεις του.
Ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας δεν αμφισβητεί ότι «η πολιτική δημοκρατία ολοκληρώθηκε με όρους κομματοκρατίας, οι πελατειακές σχέσεις θεσμοθετήθηκαν μέσα από μια πλειοδοσία λαϊκισμού, η κοινωνία εθίστηκε στη κρατικοδίαιτη αντίληψη, οι θεσμοί έχουν διαβρωθεί στη συνείδηση των πολιτών». Ούτε βεβαίως επιθυμεί τη διατήρηση της υπάρχουσας νοσηρής κατάστασης που όπως γίνεται πλέον αντιληπτό, πλήττει και τους ίδιους – ανεξαρτήτως αν ανήκουν στην κατηγορία των «εχόντων».
Η ανάγκη αλλαγής της κατάστασης είναι επίσης αντιληπτή. Το ερώτημα είναι ποιος θέλει και μπορεί να το πράξει. Ευλόγως, τα βλέμματα στρέφονται στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου έγινε δεκτός με ιδιαίτερες τιμές από ένα, κατά παράδοση, συντηρητικό κοινό. Κι εκείνος φρόντισε να καθησυχάσει, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι όποιες αλλαγές δεν θα προκύψουν μέσα απ’ την ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, αλλά από τις καθαρές σχέσεις πολιτικών και επιχειρηματιών, μέσα από ξεκάθαρους ρόλους και κανόνες και από διακριτούς ρόλους.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 13.05.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
