Στο βάθος της απώλειας του 15χρονου Αλέξη και των όσων επακολούθησαν τις επόμενες μέρες, ως... παράπλευρη απώλεια συναντά κανείς άλλη μια χαμένη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ, να πείσει τους προοδευτικούς πολίτες ότι μπορεί να διαδραματίσει ένα υπεύθυνο πολιτικό ρόλο.
Εν μέσω εκδήλωσης μιας πολύπλευρης και πολυεπίπεδης κοινωνικής διαμαρτυρίας με πολυσύνθετα και ετερόκλητα χαρακτηριστικά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε άκριτα και μεμονωμένα στην αντίδραση της νεολαίας. Έδειξε, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι παρά την παρατηρούμενη πτώση των ποσοστών του στις δημοσκοπήσεις, εξακολουθεί να πιστεύει ότι επηρεάζει ή μπορεί να επηρεάσει ένα μεγάλο τμήμα της Νεολαίας, απ’ το οποίο και θα αντλήσει μελλοντικά πολιτική ισχύ.
Πρόκειται για επιλογή υψηλού πολιτικού ρίσκου, καθώς κινδυνεύει να απομακρύνει πολίτες που αρχικά είδαν θετικά και με συμπάθεια το εγχείρημα ανανέωσης του ΣΥΝ, αλλά αντιλαμβάνονται πως ο μονοδιάστατος πολιτικός λόγος του δεν τους εκφράζει και δεν τους εκπροσωπεί, με αποτέλεσμα να κοιτούν ξανά προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για σημαντική μερίδα ψηφοφόρων που επέκριναν αρκετές απ’ τις επιλογές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ή απογοητεύτηκαν από την εσωστρέφεια που ταλάνιζε επί μακρόν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι αναζήτησαν πολιτική στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ήταν αυτοί κυρίως οι ψηφοφόροι που εκτόξευσαν στα ύψη τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Ήταν τότε που έγινε σαφής κι η ανάγκη να διαμορφωθεί μια προγραμματική πλατφόρμα διακυβέρνησης κι ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας να μετατρέπονταν σε κόμμα με προοπτική διακυβέρνησης υπό ένα ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα πολιτικών συγκλίσεων και συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να υποτιμήσει την προοπτική. Απέρριψε το διάλογο κι επιδόθηκε σε ασκήσεις αντισυμβατικότητας που θεωρητικά ελκύουν τη Νεολαία, αλλά προβληματίζουν τους ωριμότερους ψηφοφόρους. Ένας προβληματισμός που σταδιακά άρχισε να μετατρέπεται σε αυξημένη προσοχή προς τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και τον πολιτικό λόγο του Γιώργου Παπανδρέου.
Κάπως έτσι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ βελτιώθηκαν, ενώ του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν πέφτουν. Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, η πίεση έγινε μεγαλύτερη, καθώς σε περιόδους αβεβαιότητας και ανασφάλειας, μεγαλώνει η ανάγκη διακυβέρνησης με συνέπεια να ενισχύεται ο δικομματισμός.
Η κοινωνική αναταραχή που προκλήθηκε με αφορμή τη δολοφονία του 15χρονου δημιούργησε τις προϋποθέσεις ανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ. Πλην όμως η ηγεσία του κι αυτή τη φορά, επέλεξε να αξιοποιήσει το χαρτί της αντίδρασης της νεολαίας. Στην προσπάθειά της να την οικειοποιηθεί κατ’ αποκλειστικότητα, βρήκε αντιμέτωπους το ΚΚΕ, το ΛΑ.Ο.Σ και την κυβέρνηση που την κατηγόρησαν ότι «χαϊδεύει τα αυτιά των νέων» κι εμμέσως επικροτεί ακόμα και τα βίαια ξεσπάσματά τους.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 13.12.2008)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
