Η αυριανή συνάντηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου με τον κ. Κώστα Σημίτη σηματοδοτεί κάτι περισσότερο από την «επαναπροσέγγιση» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ με τον πρώην πρωθυπουργό και το «λιώσιμο» των πάγων στη σχέση τους. Σηματοδοτεί την επανασυγκόλληση του «παρελθόντος» με το «παρόν» και το «μέλλον» του Κινήματος.
Το νήμα της «συνέχειας» κόπηκε τυπικά το περασμένο Ιούνιο, όταν ο κ. Παπανδρέου εξαναγκάστηκε να θέσει εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας τον κ. Σημίτη. Το ύφος της επιστολής του πρώην πρωθυπουργού με την οποία εξέφραζε τη διαφωνία του για το αν θα έπρεπε η συνθήκη της Λισσαβόνας να τεθεί σε δημοψήφισμα, ήταν απλά το πρόσχημα. Ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να δώσει για άλλη μια φορά το στίγμα της αρχηγικής πυγμής του και να διευθετήσει οριστικά το πρόβλημα της εσωκομματικής αμφισβήτησης που ξεκίνησε τυπικά μετά την ήττα στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2007, όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος διεκδίκησε την αρχηγία του κόμματος. Υπό αυτή την έννοια, η προσωρινή απομάκρυνση Σημίτη (αν ο κ. Παπανδρέου ήθελε να διαρρήξει με αμετάκλητο τρόπο τη σχέση του με τον πρώην πρωθυπουργό θα είχε δράσει διαφορετικά…) ήταν εν πολλοίς επιβεβλημένη
Από τότε άλλαξαν πολλά. Ο κ. Παπανδρέου προβάλει πλέον ως αδιαμφισβήτητος αρχηγός και εν αναμονή πρωθυπουργός. Το μεγάλο πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί ετούτη την ώρα είναι εξίσου σοβαρό με το πρόβλημα που αντιμετώπιζε προ ολίγων μηνών. Αφορά στην «κυβερνησιμότητα» και στο κατά πόσο το ΠΑΣΟΚ έχει την ικανότητα να σχεδιάσει και να εφαρμόσει τις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος. Για να πειστεί μια σημαντική μερίδα «σκεπτόμενων» και «υποψιασμένων» ψηφοφόρων (το κρίσιμο 15% των αναποφάσιστων) δεν αρκεί μόνο ένα «οραματικό» σχέδιο για την «πράσινη ανάπτυξη». Ούτε οι καλές προθέσεις και η εντιμότητα του Γιώργου Παπανδρέου. Χρειάζονται τα «διαπιστευτήρια» των «επιτυχιών» των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Της ικανότητάς του ως πολιτικός φορέας να ξεπερνά δυσκολίες και να φέρνει συγκεκριμένο και μετρήσιμο αποτέλεσμα.
Τα προηγούμενα χρόνια και για όσο το «άστρο» του κ. Κώστα Καραμανλή έλαμπε, οι πολίτες αδυνατούσαν να αξιολογήσουν το έργο των κυβερνήσεων Σημίτη. Μέσα μάλιστα από τη συστηματική απαξίωση του από τη ΝΔ και το δόγμα περί «έντιμων και ανέντιμων», οι πολίτες προσκολλούνταν στο «ένοχο παρελθόν» του ΠΑΣΟΚ. Μετά όμως από πέντε χρόνια διακυβέρνησης ΝΔ, μπορούν να συγκρίνουν. Η εικόνα «υπευθυνότητας» και «συνέπειας» του κ. Σημίτη έχει αποκατασταθεί και το έργο του έχει αρχίσει να αποτιμάται θετικά.
Ο κ. Παπανδρέου έχει πλέον όλη την ευχέρεια να συμφιλιώσει το «παρελθόν» με το «παρόν» για να θεμελιώσει το «μέλλον»…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 11.03.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
