Πιεστικά απαιτείται από τον Γιώργο Παπανδρέου να εμφανίσει εκ των προτέρων την κυβερνητική ομάδα του, αλλά και το δική του πρόταση εξόδου από την οικονομική κρίση. Απαιτείται δηλαδή πριν καν προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές να δώσει τροφή στο δημόσιο διάλογο για εκ του ασφαλούς κριτική στις προθέσεις του.
Είναι εύκολα κατανοητό, ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να γίνει. Όχι γιατί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει στο νου του την ομάδα των στελεχών που θα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου. Ούτε επειδή δεν έχει πλήρως επεξεργασμένο σχέδιο για την ανοικοδόμηση της χώρας.
Οι λόγοι που κρατά κλειστά τα χαρτιά του είναι παραπάνω από προφανείς. Εδράζονται κυρίως στη μέριμνά του για διατήρηση της εσωκομματικής ηρεμίας και ισορροπίας σε μια στιγμή που είναι παραπάνω από επιβεβλημένη. Και μόνο η αιφνιδιαστική απόφασή του την περασμένη βδομάδα να στελεχώσει τους “επιτελικούς κύκλους” ήταν αρκετή για να δημιουργήσει γκρίνιες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη είναι εξαιρετικά πρώιμο να εξειδικεύσει και συγκεκριμενοποιήσει ένα σχέδιο εξόδου απ’ την κρίση, όταν δεν γνωρίζει ποιες συνθήκες θα έχουν διαμορφωθεί όταν θα κληθεί – εφόσον οι πολίτες αποφασίσουν – να αναλάβει την εξουσία. Το ζητούμενο για την ώρα είναι να καταστήσει εμφανή και πειστική τη διαφορά του δικού του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ του κ. Καραμανλή. Να δείξει ότι υπάρχουν “διαχωριστικές γραμμές” και ότι υπάρχει “άλλος δρόμος” που στηρίζεται σε διαφορετικές αρχές και αξίες απ’ αυτές που πρεσβεύει η σημερινή κυβέρνηση.
Άλλωστε, ούτε ο σημερινός πρωθυπουργός, όταν βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευσης και διεκδικούσε την εξουσία δεν είχε προχωρήσει σε αντίστοιχες εξειδικεύσεις. Το καινούργιο που κόμιζε ήταν ένα “νέο ήθος στην εξουσία” και την “επανίδρυση του κράτους”. Όπως κι ο Γιώργος Παπανδρέου τώρα, έτσι κι ο Κώστας Καραμανλής το 2004 καλλιεργούσε προσδοκίες, δεν διατύπωνε βεβαιότητες.
Και τότε η προσδοκία για ένα καλύτερο αύριο, υπερκέρασε το χειροπιαστό έργο των κυβερνήσεων Σημίτη. Η προσδοκία για νέες επιτυχίες, για ακόμα καλύτερες μέρες ήταν αυτή που επέλεξαν οι πολίτες έναντι της εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ, την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, επιβεβαιώνοντας ότι στην πολιτική δεν υπάρχει ψήφος επιβράβευσης.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου κομίζει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό, έστω κι αδιευκρίνιστο επί του παρόντος. Κι ο ίδιος δε ζητά τίποτα παραπάνω από μια ευκαιρία για να το παρουσιάσει. Πρόκειται για την ίδια ευκαιρία που δυο φορές οι πολίτες πρόσφεραν στον Κώστα Καραμανλή.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 08.02.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
