Ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν είναι χθεσινός στην πολιτική. Και μάλλον δεν ανήκει πλέον στην κατηγορία των πολιτικών που μόλις γεμίσουν την καρδάρα με το γάλα, της ρίχνουν μια κλωτσιά και το χύνουν...
Πλέον, οι τοποθετήσεις του έχουν βαθύτερο πολιτικό νόημα, απ’ ότι επικοινωνιακά εκπέμπουν. Εξ’ ου κι ο πολιτικός του λόγος είναι διφορούμενος, πρόσφορος σε παρερμηνείες ή παρεξηγήσεις.
Ο χρόνος που επέλεξε να εξαπολύσει ευθεία επίθεση στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να συμπληρώσει το παζλ των επιθέσεων που δέχεται η Κουμουνδούρου σχεδόν απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Στην προσπάθεια της να οικειοποιηθεί πολιτική την αντίδραση της νεολαίας, οι Αλέκος Αλαβάνος και Αλέξης Τσίπρας βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σιώπησε. Επιμελώς απέφυγε να πάρει θέση στη διαμάχη. Άλλωστε, οι πόρτες του διαλόγου με το ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπρεπε να κλείσουν – ποτέ δεν ξέρει κανείς...
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, η σιωπή δεν θα έπρεπε να παρερμηνευτεί ως υιοθέτηση της τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ – την οποία καλώς ή κακώς στηλίτευσαν τα υπόλοιπα κόμματα, δημιουργώντας το ανάλογο κλίμα στην κοινωνία. Η δήλωση Πάγκαλου περί «φαινομένου πολιτικής αλητείας που καθοδηγεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ», ήρθε να καλύψει το κενό, με απώτερο στόχο να «χαϊδέψει» τα αυτιά και των «νοικοκυραίων» ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που, καλώς ή κακώς, πείστηκαν ή κινδυνεύει να πειστούν, ότι οι εκδηλώσεις βίας μπορεί (και) να είναι πολιτικά υποκινούμενες από ένα συγκεκριμένο χώρο. Παράλληλα, η δήλωση Πάγκαλου σήμανε και τη ξεκάθαρη αποστασιοποίηση του ΠΑΣΟΚ από μια τέτοια «μεθόδευση» - ασχέτως κι αν χαρακτηρίζεται από στοιχεία υπερβολής.
Ίσως για αυτό κι ο Γιώργος Παπανδρέου απέφυγε να την αποδοκιμάσει – όπως τον προκάλεσε ο Αλέκος Αλαβάνος – επιλέγοντας να κινηθεί «θεσμικά»: Αντιπρότεινε την συνεννόηση των πολιτικών κομμάτων (πλην της ΝΔ), για να προφυλάξουν το δικαίωμα των νέων να εκφράζονται ελεύθερα και δημοκρατικά. Άλλωστε ακόμα κι αν οι χαρακτηρισμοί, αλλά και η ουσία της δήλωσης Πάγκαλου, δεν τον έβρισκαν σύμφωνο, δεν είχε κανένα λόγο να την αποδοκιμάσει, διακινδυνεύοντας να δώσει αφορμή, ώστε να ανοίξει ένας νέος κύκλος εσωστρέφειας στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.
Εξάλλου, ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν κινήθηκε εκτός «γραμμής». Για την ώρα οι σχέσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ κινούνται στα όρια του πολιτικού φλερτ. Επειδή όμως, η υπόθεση της «κυβερνώσας Αριστεράς» ή ενός κυβερνητικού συνασπισμού ΠΑΣΟΚ – ΝΔ παραμένει ανοικτό ενδεχόμενο που κι ο Θεόδωρος Πάγκαλος υποστηρίζει ενθέρμως, η στοχοποίηση αποκλειστικά του διδύμου Αλαβάνου – Τσίπρα αποσκοπεί επιπλέον να καταδείξει ποια πλευρά προσδίδει στις σχέσεις των δυο κομμάτων, στοιχεία πολιτικού ανταγωνισμού.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 23.12.2008)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
