Μπορεί ο κ. Θεόδωρος Ρουσόπουλος να απεχώρησε από το υπουργείο Επικρατείας, πλην όμως το πνεύμα του παραμένει ακόμα ζωντανό. Ο αντικαταστάτης και μέχρι πρότινος στενός συνεργάτης του, κ. Ευάγγελος Αντώναρος πορεύεται στα βήματα του προκατόχου του, χωρίς ωστόσο να διαθέτει κάτι απ' το στυλ του. Κι είναι το στυλ διαφορά αξιοσημείωτη σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, καθώς η ουσία παραμένει της επικοινωνιακής πολιτικής παραμένει αναλλοίωτη.
Ο κ. Ρουσόπουλος είχε μια μοναδική ικανότητα να ασκεί συγκεκαλυμμένα την τακτική του συμψηφισμού και του αποπροσανατολισμού. Μέχρι και λίγους μήνες πριν την αποχώρησή του, με ευκολία έπειθε τους πολίτες ότι τα «λάθη» και οι «παραλείψεις» σε μια διακυβέρνηση δεν έχουν μόνο «γαλάζιο» χρώμα, αλλά κυρίως «πράσινο». Στο ισοζύγιο το γαλάζιο πρόσημο ήταν θετικό. Ανάλογη ικανότητα είχε να αναδεικνύει το ελάσσων σε μείζων. Να στρέφει την προσοχή από το περιεχόμενο στο περιτύλιγμα. Ήταν ικανότητες του αυτές που εκτίμησε ο πρωθυπουργός και τον διατήρησε επί μακρόν στη θέση του. Είναι αυτές οι ικανότητες που δεν διαθέτει ο κ. Αντώναρος που δεν αφήνουν να δέσει η «χημεία» του με τον κ. Καραμανλή.
Για τους πολίτες, ωστόσο, που την ώρα τούτη αγωνιούν για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, τέτοιου είδους… λεπτομέρειες έχουν μικρή σημασία. Διότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του, ο κ. Αντώναρος δεν μπορεί να πείσει ότι η υπόθεση του Βατοπεδίου είναι μια «σκευωρία» του ΠΑΣΟΚ για να πλήξει την κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό. Κι εν πάση περιπτώσει ότι έχει μεγαλύτερη σημασία απ' την έλλειψη ρευστότητας που αντιμετωπίζει σήμερα η αγορά.
Η αλήθεια είναι πως ο κατά τα άλλα συμπαθής εκπρόσωπος ανέλαβε να επιτελέσει το έργο του σε μια δύσκολη συγκυρία για την κυβέρνηση – πρόβλημα σοβαρότερο από το να δρα στη σκιά του προκατόχου του. Είναι χαρακτηριστικό πως ούτε κι εκείνα τα στελέχη που με θέρμη σπεύδουν να ταυτιστούν με τη λογική του, δεν καταφέρνουν να πείσουν τους πολίτες. Είναι τυχαίο που τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη της ΝΔ, σιωπούν; Γνωρίζουν το «μάταιο» της προσπάθειας…
Όπως γνωρίζουν εκ των προτέρων πως η μάχη της «επόμενης μέρας» δε θα κριθεί στα λιμνάζοντα και… ανταλλαγμένα νερά της Βισθωνίδας, αλλά στα βαθιά νερά της οικονομίας. Σε τέτοια βάθη κυβερνητικά στελέχη μεσαίου παραστήματος πνίγονται. Το… σπορ είναι για ικανούς και έμπειρους κολυμβητές της πολιτικής.
Ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης πχ είναι ένας απ' αυτούς, αφού παρά τη φουσκοθαλασσιά καταφέρνει να τουλάχιστον να επιπλέει. Το ζητούμενο όμως είναι να επιπλεύσει κι η χώρα. Κι αυτή είναι η ουσιαστική λεπτομέρεια που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής κανενός…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο οπισθόφυλλο της ΕΞΠΡΕΣ τις 22.11.2008)
Για προβολή σε μορφή pdf, κλικ στον τίτλο...
