Κατά τη συζήτηση του Προϋπολογισμού που ψηφίζεται το βράδυ της Κυριακής, λέγονται κι ακούγονται πολλά. Σχεδόν όλοι οι βουλευτές έχουν πάρει το λόγο και οι Έλληνες πολίτες έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν σε ζωντανή μετάδοση από τη δημόσια τηλεόραση το πολιτικό προσωπικό της χώρας να διατυπώνει την άποψή του για το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Η χαμηλή τηλεθέαση απογοητεύει. Οι πολίτες για άλλη μια φορά έδειξαν να μην ενδιαφέρονται να ακούσουν τις απόψεις των ανθρώπων που επέλεξαν να τους εκπροσωπούν και να αποφασίζουν για την τύχη τους. Ίσως γιατί δεν τους έχουν καμία εμπιστοσύνη. Ίσως γιατί θεωρούν ότι δεν έχουν κάτι σημαντικό να ακούσουν απ’ αυτούς.
Τότε γιατί τους εξέλεξαν; Αν αποστρέφονται κατά αυτόν τον τρόπο τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, τότε γιατί τους ψηφίζουν; Είναι σαν οι πολίτες να αποστρέφονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Διότι ο λαός έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν. Δεν μπορεί λοιπόν παρά οι απαξιωμένοι πολιτικοί να προέρχονται από ένα απαξιωμένο λαό. Κι αν κάποιοι ομολογούν ότι το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού της χώρας είναι το χαμηλότερο που συνάντησε ποτέ η Ελλάδα, τότε μήπως θα έπρεπε να πούμε το ίδιο και για το επίπεδο των Ελλήνων;
Βλέποντας την κατάντια της Παιδείας το συμπέρασμα θα έβγαινε αβίαστα. Όμως, οι νέοι άνθρωποι που διεκδικούν σήμερα ένα καλύτερο αύριο, δεν έχουν παρά να κοιτάξουν γύρω τους. Να κοιτάξουν μπροστά και να επιλέξουν, εφόσον έχουν τη δυνατότητα και το δικαίωμα.
Όσο άχαρη κι αν φαντάζει η διαδικασία της συζήτησης στη Βουλή, άλλο τόσο χρήσιμη και κατατοπιστική είναι. Οι υπεύθυνοι πολίτες, αυτοί που πραγματικά αξιώνουν μια καλύτερη κοινωνία έχουν μια ευκαιρία να διακρίνουν τους άξιους και να απορρίψουν τους ανάξιους. Είναι πολύ εύκολο να διακρίνουν εκείνους που επαναλαμβάνουν μονότονα και τετριμμένα κλισέ, εκείνους που ψεύδονται ή επιδίδονται σε επικοινωνιακούς εντυπωσιασμούς, εκείνους που εμφανώς αγνοούν στοιχειώδη δεδομένα της οικονομίας και της πραγματικότητας γενικότερα, αλλά κι εκείνους που δομούν τη σκέψη τους και τη διατυπώνουν με λόγο που έχει αρχή, μέση και τέλος, με ένα λόγο ουσίας και αξιόπιστων επιχειρημάτων.
Αντί λοιπόν οι πολίτες να απαξιώνουν συλλήβδην και με περισσή ευκολία τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, δεν έχουν παρά να πάρουν το θάρρος και να κοιτάξουν τους 300 εκλεκτούς τους. Υπό μια αφηρημένη έννοια να πάρουν το θάρρος και να δουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη. Διότι οι πολιτικοί είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας μας. Και για το είδωλο που αποτυπώνεται σε αυτόν, υπεύθυνη είναι κατά κύριο λόγο η ίδια η κοινωνία.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 20.12.2008)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
