"Καθαρές" σχέσεις

Παρεξηγήθηκε κάποτε ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος όταν ο Κώστας Λαλιώτης είχε αποκαλέσει τον ΣΕΒ «μαγαζάκι της ΝΔ». «Όχι και μαγαζάκι. Μαγαζάρα...», ανταπάντησε ο τότε πρόεδρος του ΣΕΒ στον τότε Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ όταν συναντήθηκαν σε κάποια εκδήλωση.

Από τότε, οι καιροί άλλαξαν. Οι δυο άνδρες δεν κατέχουν τις θέσεις που κατείχαν τότε. Και πλέον δεν είναι το ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται στην κυβέρνηση, αλλά η ΝΔ. Αυτό που δεν άλλαξε ωστόσο, είναι η «κακή συνήθεια» των εκπροσώπων του ελληνικού κεφαλαίου να λένε τα πράγματα «με το όνομά τους». Όπως δεν άλλαξε κι η «κακή συνήθεια» των κυβερνώντων να εκφράζουν τη δυσφορία τους με για αυτή την πρακτική με πανομοιότυπο τρόπο. Τώρα δηλαδή είναι η ΝΔ που αποκαλεί τον ΣΕΒ «μαγαζάκι του ΠΑΣΟΚ», άσχετα αν και τώρα παραμένει «μαγαζάρα» (ούτε αυτό άλλαξε...)

Οι εύκολοι και ανέξοδοι χαρακτηρισμοί είναι πάντα ο εύκολος τρόπος των πολιτικών για να αλλάξουν ατζέντα συζήτησης και να παρακάμψουν την ουσία. Εν προκειμένω ουδείς εχέφρων Έλλην πολίτης θα διαφωνούσε με την εκτίμηση του κ. Δασκαλόπουλου πως η παρούσα χρηματοπιστωτική κρίση «ήρθε να αναδείξει ακόμα χειρότερα τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας». Πρόκειται μάλλον για μια μετριοπαθή διατύπωση που περιγράφει το «αυτονόητο» κι απέχει πολύ από το να θεωρηθεί πως ενισχύει την αντιπολιτευτική ρητορική του ΠΑΣΟΚ.

Ως εκ τούτου, το ζητούμενο δεν είναι ποιον ωφελούν και ποιον βλάπτουν πολιτικά, οι κατά καιρούς τοποθετήσεις των προέδρων των παραγωγικών τάξεων. Το ζητούμενο είναι η αξιοποίηση των θέσεων και των προτάσεων τους, ώστε μετά από ένα ευρύ δημόσιο διάλογο να προκύψουν οι αναγκαίες συναινέσεις που θα ωφελήσουν την ελληνική οικονομία κι εν τέλει το μέσο Έλληνα πολίτη.

Δυστυχώς στην Ελλάδα ο διάλογος αυτός γίνεται αποσπασματικά. Μέχρι τώρα, μόνον ο Γιώργος Παπανδρέου από τους πολιτικούς αρχηγούς πήρε την πρωτοβουλία να προχωρήσει σε δημόσια διαβούλευση για την αντιμετώπιση της κρίση. Απενοχοποιώντας το διάλογο άκουσε κι αντάλλαξε απόψεις και με τους τραπεζίτες και με τους βιομηχάνους και με τους εκπροσώπους των εργαζομένων.

Ακόμα κι αν το κίνητρό του ήταν η δημιουργία εντυπώσεων – όπως τον μέμφθηκε η κυβέρνηση – ο συμβολισμός της ενέργειάς του είναι ισχυρός: «Διακριτές» και «ξεκάθαρες» σχέσεις πολιτικής εξουσίας και παραγόντων της οικονομίας και πολιτική βούληση για εξεύρεση συγκλίσεων προς όφελος όλων. Παγκοσμίως παρατηρείται μια σύμπραξη για τη λύση των προβλημάτων, γεγονός που επιτρέπει στον κ. Δασκαλόπουλο να αισιοδοξεί πως τελικά σε παγκόσμιο επίπεδο δεν θα γίνει καταστροφή. Σε τοπικό (εκτός απροόπτου...) το πιθανότερο είναι υποστούμε ένα «βαθύ σοκ», όπως αναφέρει. Και ίσως να το χρειαζόμαστε...

Π.Κ.Μαυρίδης

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο οπισθόφυλλο της ΕΞΠΡΕΣ 3.12.2008)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...