Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να έχει παγιώσει ένα προβάδισμα πέντε ποσοστιαίων μονάδων έναντι της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, όμως ένα σημαντικό κομμάτι ψηφοφόρων, που αγγίζει το 25%, παραμένει αναποφάσιστο. Είναι δεδομένο ότι αυτό το κρίσιμο ¼ του εκλογικού σώματος θα κρίνει το νικητή των επόμενων εκλογών.
Κατά συνέπεια, μέριμνα των κομμάτων θα πρέπει να είναι η εκφορά ενός πολιτικού λόγου που θα ελαχιστοποιεί την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα της συγκεκριμένης μερίδας ψηφοφόρων. Πρόκειται για ετερόκλητη ομάδα ψηφοφόρων που κατά τεκμήριο συγκροτείται από σκεπτόμενους και «υποψιασμένους» πολίτες με ουσιαστική συμμετοχή και δράση στα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα του τόπου.
Δεδομένου ότι οι πολίτες αυτοί αντιμετωπίζουν κριτικά τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος και δεν διαμορφώνουν άποψη αποκλειστικά με βάση ιδεολογικό-πολιτικά στερεότυπα, αναμένουν προτάσεις που θα τους πείθουν ότι υπάρχει προοπτική, υπάρχει έξοδος από το αδιέξοδο που βιώνει η χώρα. Αντ’ αυτού διαπιστώνουν ότι οι πολιτικοί λειτουργούν περίπου ως καταγραφείς της πραγματικότητας. Και το χειρότερο, επιμένουν πεισματικά στην εκφορά ενός πολιτικού λόγου που διολισθαίνει στη δημαγωγία και το λαϊκισμό, αποκαλύπτοντας άγνοια της κρισιμότητας της κατάστασης, επιφανειακή αποτίμηση των αιτιών που τη δημιούργησαν κι ένδυα πολιτικών επιχειρημάτων.
Χαρακτηριστική είναι η δημόσια συζήτηση σχετικά με την εκτόξευση του δημόσιου χρέους που απειλεί να κατασπαράξει την ελληνική οικονομία και να οδηγήσει τη χώρα στην χρεωκοπία. Αντί ένα τόσο σοβαρό ζήτημα να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα πολιτική υπευθυνότητα, διαπιστώνεται μια προσπάθεια αποποίησης ευθυνών και επίρριψης της στους άλλους. Έτσι, τα μεν στελέχη της συμπολίτευσης εμμένουν στο δόγμα «παραλάβαμε χάος» και αναζητούν ευθύνες στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τα δε στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης πηγαίνουν ακόμα πιο πίσω και υποστηρίζουν την άποψη ότι το δημόσιο χρέος δημιουργήθηκε επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη την περίοδο 1990-1993!
Η παραπάνω παλαιοκομματική λογική συμψηφισμού που υιοθετεί σημαντικό κομμάτι του πολιτικού προσωπικού, δικαιολογεί ως ένα βαθμό και την επιφυλακτικότητα του 25% των πολιτών. Διότι ετούτη την ώρα το ζητούμενο απ’ τους πολιτικούς δεν είναι να υπενθυμίζουν ευθύνες που έχουν ήδη αποδοθεί, αλλά η νηφάλια αποτίμηση των αιτιών που δημιούργησαν το πρόβλημα και αναζήτηση ρεαλιστικής πρότασης που θα το επιλύσει.
Όσο λοιπόν η κυβέρνηση θα αποφεύγει να αναλάβει με παρρησία το μερίδιο της ευθύνης που της αναλογεί, ανασχεδιάζοντας ταυτόχρονα την πολιτική της ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος της χρεοκοπίας, κι όσο το ΠΑΣΟΚ δεν συγκεκριμενοποιεί τη δική του εναλλακτική πρόταση εξόδου απ’ την κρίση, το ποσοστό των αναποφάσιστων θα παραμένει υψηλό, καθιστώντας αμφίρροπη την εκλογική αναμέτρηση που μάλλον δεν θα αργήσει.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 16.12.2008)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
