Όπως και στη ζωή, έτσι και στην πολιτική “η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο”. Πριν από έντεκα περίπου χρόνια, το βράδυ της 3ης Φεβρουαρίου του 1998”, ο Κώστας Καραμανλής σε μια κίνηση αρχηγικής πυγμής διέγραφε το βασικό του αντίπαλο για την αρχηγεία του κόμματος, Γιώργο Σουφλιά. Τρία χρόνια αργότερα, ο Λαρισαίος πολιτικός επέστρεφε στο κόμμα που είχε εισέλθει σε τροχιά ανακατάληψης της εξουσίας. Η ολική επαναφορά Σουφλιά, όμως πραγματοποιήθηκε επτά χρόνια μετά, την 8η Ιανουαρίου του 2009, όταν ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, μια μέρα μετά τον ανασχηματισμό του Κώστα Καραμανλή, ετέθη επικεφαλής της Διυπουργικής Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής. Θέση με την οποία ανέλαβε ατύπως ρόλο (συγ)κυβερνήτη της χώρας – κάτι για το οποίο ελάχιστοι πλέον αμφιβάλουν…
Η άτυπη εκχώρηση εξουσίας συνέβη χωρίς ο κ. Σουφλιάς να ενστερνιστεί τις αρχές και τις αντιλήψεις του Καραμανλισμού. Πολύ δε περισσότερο χωρίς να γίνει φίλος του πρωθυπουργού. Επί πέντε χρόνια διατήρησε ένα αυτόνομο πολιτικό ρόλο, υιοθετώντας θέσεις και απόψεις που ήταν σε αντίθετη κατεύθυνση με τις επιλογές στενών συνεργατών του κ. Καραμανλή – οι οποίοι πλέον είναι εκτός κυβερνητικού σχήματος. Αντιθέτως, φίλα προσκείμενοι στο κ. Σουφλιά πολιτικοί ανέλαβαν σημαντικά κυβερνητικά πόστα, καλούμενοι να σηκώσουν το κύριο βάρος των κυβερνητικών πρωτοβουλιών για κεντρικά ζητήματα της κυβερνητικής πολιτικής ατζέντας, όπως η Οικονομία και η Παιδεία.
Έχοντας πετύχει, έστω κι ετεροχρονισμένα, σε μεγάλο βαθμό το στόχο που είχε θέσει όταν προ ετών διεκδικούσε την ηγεσία του κόμματος, ο Λαρισαίος πολιτικός οδεύει προς την επίτευξη του επόμενου στόχου. Ο πλέον προφανής εντοπίζεται χωροταξικά στην Ηρώδου Αττικού, πλησίον όμως του Μεγάρου Μαξίμου. Αλλά για να φτάσει ως εκεί μένουν ακόμα να γίνουν πολλά.
Το κυριότερο είναι να διασφαλιστεί η συνοχή και η ενότητα της παράταξης. Κάτι που θα τεθεί σε δοκιμασία στην περίπτωση που τρωθεί περαιτέρω η αρχηγική εικόνα του Κώστα Καραμανλή, που το ΠΑΣΟΚ συνεχίσει να αυξάνει το προβάδισμα έναντι της ΝΔ και, ακόμα χειρότερα, στην περίπτωση που η ΝΔ υποστεί συντριπτική ήττα στις Ευρωεκλογές. Κατά συνέπεια, ο κ. Σουφλιάς και ο υπολογίσιμος πλέον πολιτικός πόλος που εκπροσωπεί στο εσωτερικό του κόμματος, έχει κάθε συμφέρον να μην αφήσει μόνο κι ανυπεράσπιστο τον πρωθυπουργό κι ό,τι αντιπροσωπεύει πολιτικά. Διότι σε αντίθετη περίπτωση η “βελούδινη” μετάβαση στη “μετά Καραμανλή εποχή” (όποτε κι αν αυτή γίνει...), που κάθε εχέφρων ΝΔκράτης, και όχι μόνο, θα επιθυμούσε, θα καταστεί πρακτικά ανέφικτη…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 25.01.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
