Θα πρέπει να είναι ίσως από τις σπάνιες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας που δισεκατομμύρια άνθρωποι από όλα τα πλάτη και τα μήκη του Πλανήτη παρακολούθησαν ή άκουσαν το νέο Πλανητάρχη να απευθύνεται στον αμερικανικό λαό και την Υφήλιο όλη. Και μόνο αυτό το στοιχείο επιβεβαιώνει εκ των πραγμάτων την αμερικανική ισχύ.
Όλοι ωστόσο αναρωτιούνται αν η χθεσινή παρουσία του Μπαράκ Ομπάμα θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους της αμερικανικής παντοκρατορίας, ή αν θα είναι το εφαλτήριο για την επαναβεβαίωση της αμερικανικής ισχύος. Η στιγμή είναι καθοριστική. Μετά από μια οκταετία καταστροφικής πολιτικής από τον Τζορτζ Μπους, η μοναδική υπερδύναμη δοκιμάζει τις οικονομικές αντοχές της, την ηθική και πολιτική της αξιοπιστία. Η εκλογή Ομπάμα καλλιέργησε προσδοκίες ανάκαμψης σε όλα τα επίπεδα. Υπό αυτή την έννοια το βάρος των ευθυνών του είναι μεγάλο. Αν ανταποκριθεί οι ΗΠΑ θα αναβαπτιστούν. Αν όχι η πτώση άλλης μιας μεγάλης δύναμης θα επιβεβαιώσει την ιστορική νομοτέλεια.
Πέραν όμως των όποιων προβλέψεων, η σημερινή πραγματικότητα θέλει τις ΗΠΑ ως σημείο αναφοράς του υπάρχοντος χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αν η υφιστάμενη δομή του κλονισθεί περαιτέρω, αν οι αγορές νεκρώσουν και η λειτουργία του καταρρεύσει, η ριζική ανακατασκευή του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος θα επέλθει αναγκαστικά και θα πραγματοποιηθεί βιαίως. Ήδη το εφιαλτικό σενάριο της «αποπαγκοσμιοποίησης» έθιξε μια μέρα νωρίτερα ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, απευθύνοντας έκκληση για διεθνή συνεργασία. Επί της ουσίας προπαρασκεύασε το δρόμο της συνεργασίας του με το νέο Αμερικανό πρόεδρο. Μια συνεργασία που αν δεν αποδώσει η έναρξη της εποχής ενός νέου προστατευτισμού θα είναι αναπόφευκτη.
Είτε στην περίπτωση μιας ήπιας αναπροσαρμογής του υφιστάμενος συστήματος στις νέες συνθήκες που δημιούργησε η κρίση, είτε στην περίπτωσης μιας βίαιης ανακατασκευής του με «νέο-προστατευτικό» προσανατολισμό, ο ρόλος του κράτους θα είναι ουσιώδης και καταλυτικός. Αυτός είναι κι ένας επιπρόσθετος λόγος που οι πολίτες ανά τον κόσμο στρέφονται προς τις πολιτικές του ηγεσίες. Αυτός είναι κι άλλος ένας λόγος που ο Μπαράκ Ομπάμα συγκεντρώνει τόσο μεγάλη προσοχή.
Την εποχή της κατάπτωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος και της απομυθοποίησης της «παγκοσμιοποίησης και της «ελεύθερης αγοράς» - η οποία επεδείκνυε την απροσχημάτιστη και αλαζονική αδιαφορία της για τους αρχηγούς κρατών. Την εποχή της εκ νέου μεταβίβασης ισχύος στο κράτος, ο ρόλος του πολιτικού – ηγέτη αναβαθμίζεται. Ανακτά τη χαμένη του αίγλη κι αναγεννιέται μέσα από τη δημοκρατική νομιμοποίηση του.
Ίσως, λοιπόν, η εποχή για την ανάδειξη μιας νέας γενιάς ηγετών, απαλλαγμένων από δουλείες ισχυρών οικονομικών κέντρων κι από λογής στερεότυπα και ιδεοληψίες, να πλέον είναι εδώ.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 21.01.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
