Ελάχιστοι έδωσαν σημασία στην ατζέντα των Ευρωεκλογών. Ακόμα λιγότεροι ασχολήθηκαν σε βάθος. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκή ατζέντα.
Ανεξάρτητα από τα ποια κόμματα θα κερδίσουν τις Ευρωεκλογές, ανεξάρτητα από το πόσοι ηγέτες θα υποστούν πλήγμα ή θα ανανεώσουν την πολιτική τους ισχύ, ανεξάρτητα από το πόσοι Κεντροδεξιοί, Σοσιαλιστές, Αριστεροί, ή Οικολόγοι θα απαρτίζουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ανεξάρτητα αν τελικώς ένα μεγάλο μέρος των Ευρωπαίων ψηφοφόρων απόσχει ή δώσει το παρόν. Ένα είναι βέβαιο. Ότι η ευρωπαϊκή ατζέντα θα παραμείνει ως έχει, μέχρι να αλλάξει μετά από μακρά κι επίπονη διαβούλευση.
Εφόσον λοιπόν οι Έλληνες πολίτες δείχνουν τόση απέχθεια για το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τόση απαξίωση για τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, ας αναζητήσουν ευκαιρίες έκφρασης μέσα από την ευρύτερη κι ασφαλώς πιο συντεταγμένη ευρωπαϊκή… Πολιτεία. Εκεί, ίσως να αισθανθούν πιο δικαιωμένοι. Δεν ήταν άλλωστε λίγοι εκείνοι που βρήκαν το Δίκιο τους στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια. Ούτε κι αυτοί που σταδιοδρόμησαν σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου εκτός από ιδέες, διακινούνται πλέον ελεύθερα, πρόσωπα, κεφάλαια, υπηρεσίες.
Και ασφαλώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι αν η Ευρώπη ενωμένη δεν αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση που βιώνει μεγάλη μερίδα των Ευρωπαίων, ουδεμία χώρα ξεχωριστά από μόνη της θα μπορέσει να το πράξει. Κι αφού είμαστε αναγκασμένοι να λειτουργήσουμε μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο κανόνων και υποχρεώσεων το ζητούμενο είναι να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που το πλαίσιο αυτό θα βελτιωθεί προς όφελος των πολλών.
Να σημαίνει αυτό την «αναθεώρηση», την «ευελιξία» ή ό,τι άλλο του Συμφώνου Σταθερότητας; Είναι ένα ζήτημα, στην κορυφή της ατζέντας. Να σημαίνει περιορισμούς του δημοκρατικού ελλείμματος με την αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβώνας; Είναι άλλο ένα βασικό ζήτημα στην ατζέντα. Να τεθεί σε νέα βάση ο κοινοτικός προϋπολογισμός; Να αποσαφηνιστεί το νέο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής για τη μετά το 2013 περίοδο; Άλλο κομβικό σημείο για το μέλλον της ευρωπαϊκής γεωργίας. Να σημαίνει τη συγκρότηση ενός νέου πεδίου προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με επίκεντρο τη Χάρτα; Να σημαίνει την οικοδόμηση μιας ενεργητικότερης ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, τώρα μάλιστα που από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού φαίνεται να υπάρχει αξιόπιστος και μετριοπαθής συνομιλητής; Να σημαίνει τη διαμόρφωση μιας ενιαίας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής που θα δώσει απάντηση στο ανθρωπιστικό, αλλά και οικονομικό ζήτημα της λαθρομετανάστευσης; Να σημαίνει την οριστική απάντηση στο ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας που προσδιορίζει και το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων;
Όλα αυτά σημαίνουν πολλά. Πολλά περισσότερα από το πολιτικό μέλλον κάθε εγχώριου πολιτικού ηγέτη.
Π.Κ.Μαυρίδη
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 06.06.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
