Το αίτημα οκτώ στους δέκα πολίτες να παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην υπουργός Αιγαίου κ. Αριστοτέλης Παυλίδης δεν ακυρώνει το επιχείρημα όσων υποστηρίζουν ότι «ο κόσμος έχει βαρεθεί τη σκανδαλολογία». Διότι πολύ απλά μπορεί να συμβαίνουν και τα δυο…
Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι ζήτημα ερμηνείας των ευρημάτων. Συμφέρει την κυβερνώσα παράταξη να ερμηνεύει το χαμηλό ποσοστό (περί 14%) των πολιτών που θεωρούν τα σκάνδαλα ως κύριο καθημερινό τους πρόβλημα, για να αποδράσει από τη σκανδαλολογία – που την πιστώνει με πολιτικό κόστος – και για να ενισχύσει την τακτική της που θέλει το ΠΑΣΟΚ να «ποινικοποιεί την πολιτική ζωή και να πολιτικοποιεί τη Δικαιοσύνη». Από την άλλη συμφέρει το ΠΑΣΟΚ η πλειονότητα των πολιτών να αιτείται της παραπομπής Παυλίδη, ώστε να επιβεβαιώσει την ορθότητα της στρατηγικής ανάδειξη των σκανδάλων σε κυρίαρχο θέμα της πολιτικής ατζέντας.
Ωστόσο, είναι κοινά παραδεκτό ότι η ανάγνωση των ευρημάτων μέσα απ’ την οπτική των κομματικών επιτελείων, ουδόλως ενδιαφέρει τον απλό πολίτη και πάντως δεν υπηρετεί απαραίτητα το δημόσιο συμφέρον. Εν προκειμένω το σημαντικό είναι πως οι πολίτες αγανακτισμένοι και απογοητευμένοι επιδεικνύουν μια νοσηρή ανοσία στα σκάνδαλα – απόρροια της συνολικής ηθικής κατάπτωσης του πολιτικού συστήματος και των εκπροσώπων του. Καθημερινά οι πολίτες άρουν την εμπιστοσύνη τους στους πολιτικούς, στους δικαστικούς, στους δημοσιογράφους. Επιλέγουν να απέχουν και δίνουν την καθημερινή μάχη της επιβίωσης με όσα θεμιτά και αθέμιτα μέσα διαθέτουν, γνωρίζοντας ότι βοήθεια και μέριμνα δεν μπορεί να προέλθει από πουθενά.
Σημαντικό επίσης είναι και αρκετά ενθαρρυντικό ότι οι πολίτες θα ήθελαν κάποια στιγμή να υπάρξουν «καθαρές λύσεις» να υπάρξουν επιτέλους «κανόνες» του παιχνιδιού. Υπό αυτή την έννοια, εξελάμβαναν το ενδεχόμενο παραπομπής του πρώην υπουργού ως απαρχή για την αποκατάσταση του χαμένης αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και των εκπροσώπων του.
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι περισσότεροι απ’ αυτούς θα αρνήθηκαν να παρακολουθήσουν τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, πολύ δε περισσότερο να αναμένουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες την καταμέτρηση των ψήφων. Εν προκειμένω ένα τέτοιο δημοσκοπικό εύρημα θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς η πλειονότητα των πολιτών μάλλον θα είχε προεξοφλήσει το αποτέλεσμα. Το αντίθετο θα συνέβαινε την επόμενη φορά, υπό την προϋπόθεση ότι χθες θα προέκυπτε η έκπληξη και οι εκπρόσωποι του έθνους – ψηφίζοντας κατά συνείδηση – θα επέλεγαν να διακινδυνεύσουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο μηνιαίο εισόδημα για να παραπέμψουν στη Δικαιοσύνη ένα συνάδελφό τους για τον οποίο υπάρχουν ενδείξεις ότι υπέκυψε στο παράπτωμα της παράβασης καθήκοντος κι όχι μόνο.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 05.05.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
