Η εξουσία δεν είναι συμπαθές τετράποδο για να το εγκαταλείψεις όταν το βαρεθείς. Αντιθέτως, η εξουσία λειτουργεί ως ισχυρό αφροδισιακό και όσοι την ασκούν δύσκολα την εγκαταλείπουν – πόσο μάλλον σε περιόδους που τα λογής μαγικά ματζούνια εμφανίζουν υστέρηση...
Θα ήταν λοιπόν αφελές να πιστέψουν ορισμένοι ότι ο Κώστας Καραμανλής θα εγκαταλείψει αμαχητί το Μαξίμου για να αποσυρθεί στα ιδιαίτερα της Ραφήνας. Παρ’ ότι σε δυσχερή θέση θα δώσει τη μάχη μέχρις εσχάτων κι ό,τι βγει. Το ίδιο άλλωστε έπραξε και πριν ενάμιση χρόνο κι ο Γιώργος Παπανδρέου. Κι εκεί που τα προγνωστικά έδιναν το ΠΑΣΟΚ στον Ευάγγελο Βενιζέλο, η ανατροπή έγινε και το κόμμα παρέμεινε στο «φυσικό κληρονόμο» του...
Παρά την πρώτη ανατροπή, ωστόσο, ουδείς φανταζόταν πριν ακριβώς από ένα χρόνο ότι σήμερα ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα ήταν εν αναμονή πρωθυπουργός. Για να ολοκληρωθεί όμως κι η δεύτερη ανατροπή πρέπει να αξιολογήσει τις πιθανότητες ανατροπής που υφίστανται και για τον Κώστα Καραμανλή. Και που ακόμα δεν έχουν εξαντληθεί...
Όταν μάλιστα η χώρα πλέει σε τρικυμιώδη θάλασσα το κύριο μέλημα είναι να έχει καπετάνιο. Καλός, κακός θα κριθεί στη μπονάτσα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Κώστας Καραμανλής είναι υποχρεωμένος να ασκήσει την εξουσία του - ακόμα ίσως και την... υπερεξουσία του.
Αυτό σημαίνει σκληρές κι επώδυνες αποφάσεις – δικαιολογημένες λόγω της κρισιμότητας των στιγμών; Σημαίνει τέλος στις αναζητήσεις συναινέσεων και ισορροπιών; Θα φανεί τις επόμενες μέρες. Είτε με τον πολυδιαφημισμένο ανασχηματισμό, είτε με αυστηρά μέτρα για την επιβολή του «νόμου και της τάξης», είτε με επώδυνα οικονομικά μέτρα στο παρά πέντε της οικονομικής χρεοκοπίας ή της προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – όπως συνέστησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Το σίγουρο είναι ότι ο πρωθυπουργός οφείλει να κλείσει ζητήματα. Κι επειδή από κάπου πρέπει να ξεκινήσει, η νέα επίθεση εναντίον αστυνομικού στον απόηχο των εκτεταμένων καταστροφών στο κέντρο της Αθήνας, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για να ξεκαθαριστεί το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Είναι αυτονόητο πως όλοι οφείλουν να πάρουν θέση και αναλάβουν ευθύνες. Το ποιος θα κερδίσει τη μάχη των εντυπώσεων ενδιαφέρει μόνον όσους προσβλέπουν σε αυτές. Η κοινωνία απαιτεί να δοθεί ένα τέλος στη «κωμικοτραγωδία», προτού εξελιχθεί σε σκέτη τραγωδία.
Άμεσα θα πρέπει να κλείσει και την ανασχηματισμολογία. Είτε κάνοντας τον ανασχηματισμό, είτε ξεκαθαρίζοντας ότι εν μέσω θαλασσοταραχής οι θέσεις του πληρώματος δεν αλλάζουν. Πόσο μάλλον όταν τα κύματα που σφυροκοπούν το κυβερνητικό σκάφος δεν είναι μόνο τα γνωστά, αλλά κι όσα έρχονται από το Αιγαίο και το άγνωστο Φαρμακονήσι...
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 06.01.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
