Ο αέρας της αλλαγής γίνεται εύκολα αισθητός! Μόλις μια εβδομάδα μετά την εντυπωσιακή του ορκωμοσία, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν έμεινε στις εντυπώσεις. Χωρίς την παραμικρή χρονοτριβή έθεσε σε τροχιά υλοποίησης τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Έδωσε εντολή για κλείσιμο του Γκουαντάναμο και τώρα θέτει στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων του την προστασία του περιβάλλοντος, την μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ορίζοντας διαπραγματευτή για το Πρωτόκολλο του Κιότου.
Η «πράσινη στροφή» του νέου Πλανητάρχη σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια άλλη εποχή. Σηματοδοτεί τη συνειδητοποίηση ύπαρξης του νέου εχθρού που απειλεί την ασφάλεια και την ευημερία του Δυτικού Κόσμου. Ποιος, αλήθεια, μπορεί να τα βάλει με τη Φύση; Ποιος μπορεί να τα βάλει με τον ίδιο το Θεό; Το ερώτημα αμείλικτο κάθε φορά που ο άνθρωπος και οι πλέον οργανωμένες κοινωνίες στέκονται με δέος μπροστά στην οργή της Φύσης.
Ο νέος πρόεδρος έθεσε το θέμα στην πραγματική του διάσταση: «Η εξάρτησή μας από το εισαγόμενο πετρέλαιο και η κλιματική αλλαγή συνιστούν απειλές για την ασφάλεια του αμερικανικού λαού. Η Αμερική δεν θα γίνει όμηρος των μειούμενων ενεργειακών πόρων, εχθρικών καθεστώτων και ενός θερμαινόμενου πλανήτη». Κι αφού διέγνωσε την απειλή, έθεσε το στόχο για την αντιμετώπισή της: «Στόχος μας είναι να χτίσουμε μια νέα ενεργειακή οικονομία, η οποία θα δημιουργήσει εκατομμύρια δουλειές».
Με ένα σπάρο, δυο τρυγόνια! Σε μια χώρα που πλήττεται εξίσου από καταστροφικούς τυφώνες και μεγάλη οικονομική κρίση, η «ενεργειακή οικονομία» του Μπαράκ Ομπάμα έρχεται ως μάννα εξ ουρανού, να ταΐσει με προσδοκίες (για την ώρα τουλάχιστον) ένα λαό γεμάτο ανασφάλειες και σε πλήρη σύγχυση. Και καλύτερο περιβάλλον με λιγότερους τυφώνες και νέες δουλειές με διασφαλισμένες οικονομικές απολαβές!
Η ρητορεία, πλέον με εφαρμογές στην πράξη, του Μπαράκ Ομπάμα, καθιστά πιο εύληπτο και κατανοητό το πολιτικό στίγμα του Γιώργου Παπανδρέου που εδώ και τέσσερα χρόνια μιλά για την «πράσινη ανάπτυξη». Παράλληλοι δρόμοι που αρχίζουν να συγκλίνουν; Μάλλον όχι. Πάντα σε σύγκλιση ήταν. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει σαφώς περισσότερες προσλαμβάνουσες από τις διεθνείς (νέες) τάσεις, από το συνολικό διεθνές γίγνεσθαι, απ’ ότι συμβαίνει σε μια χώρα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει. Ως υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί κάθε γωνιά του Πλανήτη και να οσφρίζεται το μέλλον. Ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, παραμένει και θεσμικά, στο επίκεντρο του διεθνούς προβληματισμού.
Αυτό που μέχρι σήμερα προβάλλονταν ως μειονέκτημα, τείνει να μετατραπεί σε πλεονέκτημα.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 28.01.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου