Ο κ. Κάρολος Παπούλιας δεν χρειάζεται συστάσεις. Προτού ακόμα αναλάβει την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας οι πολίτες τον αναγνώριζαν ως αντιπροσωπευτικό δείγμα μιας γενιάς πολιτικών που αντιλαμβάνονταν την πολιτική ως προσφορά στην πατρίδα και την κοινωνία. Που κατανοούσαν την συμμετοχή στο πολιτικό γίγνεσθαι ως προϋπόθεση κοινωνικής προόδου κι όχι μέσο προσωπικού πλουτισμού και καταξίωσης.
Ως εκ τούτου, τα λόγια του στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα, λόγο της αξιοπιστίας του ανδρός που του εκφράζει. Κι είναι ίσως ο μόνος που μπορεί να πει πως «για να αντιμετωπισθούν οι ηθικές, πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις της εποχής, απαιτείται απ’ όλους η εμπέδωση μιας νέας πολιτιστικής και πολιτικής συνείδησης τόσο ατομικής, όσο και συλλογικής, καθώς και η ενεργοποίηση της κοινωνίας στο σύνολό της» και να έχει σοβαρές ελπίδες να εισακουστεί από την ελληνική κοινωνία.
Διότι κατ’ αρχήν, τα λόγια εμπεριέχουν και πολιτική ωριμότητα να διαγνώσει και να εντοπίσει την ουσία του προβλήματος σήμερα, αλλά το κυριότερο, την ειλικρίνεια ενός πολιτικού που στη Δύση της πολιτικής του σταδιοδρομίας διαπιστώνει πως ό,τι η δική του γενιά οικοδόμησε απ’ τα συντρίμμια, πάνω σε μια βάση αξιών και οραμάτων, η επόμενη γενιά τα διαχειρίστηκε και η παρούσα γενιά τα γκρεμίζει. Με αποτέλεσμα, τώρα, να χρειάζεται πάλι να τεθεί σε λειτουργία μια νέα διαδικασία πολυεπίπεδης ανασυγκρότησης που μόνο η επερχόμενη γενιά μπορεί να δημιουργήσει.
Κατέχοντας το ανώτατο τιμητικό αξίωμα που επιφυλάσσει για ένα πολιτικό η άμεση εμπλοκή του με τα κοινά, ο κ. Παπούλιας είναι ίσως από τους ελάχιστους που βιώνει με τον πλέον δραματικό τρόπο τη σημερινή κατάπτωση των θεσμών, την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, τα αδιέξοδα της Παιδείας, τη χαμένη εμπιστοσύνη της Δικαιοσύνης, την αντιδημοκρατική λειτουργία της Αστυνομίας, την ηθική απαξίωση της Εκκλησίας, την αποσάθρωση του συνδικαλιστικού κινήματος, την υποβάθμιση του Περιβάλλοντος, τον ανεξέλεγκτα παρεμβατικό ρόλο των ΜΜΕ, τον κυνισμό του κεφαλαίου, την ανασφάλεια των εργαζομένων, την αποθέωση του «εγώ» σε μια κοινωνία που αδιαφορεί για το «εμείς».
Θα ήθελε, προφανώς, ο κ. Παπούλιας, η νέα χρονιά να σηματοδοτήσει την επιστροφή της πολιτικής στο σημείο που εκείνος τη συνάντησε όταν αποφάσιζε να την υπηρετήσει. Τότε που η δική του ενεργοποίηση, αλλά και του συνόλου της κοινωνίας, είχε καθαρά ανιδιοτελή χαρακτήρα και αποσκοπούσε στη διαμόρφωση μιας δίκαιης κοινωνίας, αξιοκρατικής, ίσων ευκαιριών, άμβλυνσης των ανισοτήτων και προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών.
Ίσως μόνον έτσι να ένιωθε το αίσθημα της ικανοποίησης πως οι θυσίες της γενιάς του για μια καλύτερη Ελλάδα δεν πήγαν τελικά χαμένες.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 4.1.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου