Μπορεί τα χαμόγελα και οι φιλοφρονήσεις που αντάλλαξε η κα Ντόρα Μπακογιάννη με τη κα Χίλαρι Κλίντον να έμοιαζαν “εντός πρωτοκόλλου”, καθώς ανάλογη εικόνα δημιουργούνται και στις περιπτώσεις που η υπουργός των Εξωτερικών είχε συναντηθεί με την προκάτοχο της κας Κλίντον, Κοντολίζα Ράις, πλην όμως κάτι φάνηκε να έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν.
Τα νέα στελέχη του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν φαίνεται να διαθέτουν κάτι από την επιθετικότητα και την αγένεια εκείνων της διακυβέρνησης Μπους. Τα θέματα τίθενται μεν, αλλά σε ηπιότερους τόνους και με σαφή διάθεση κατανόησης και επίδειξης σεβασμού. Πρώτη ένδειξη ο νέος τρόπος που προσεγγίζεται η αμερικανική ενεργειακή πολιτική στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, η πάγια επιδίωξη των Αμερικανών να δημιουργηθούν εναλλακτικοί ενεργειακοί δρόμοι δεν τέθηκε με τη μορφή απειλής ή προειδοποίησης, αλλά με τον έμμεσο τρόπο της επίδειξης ενδιαφέροντος. Ρωτήθηκε δηλαδή η ελληνική πλευρά πως αντέδρασε η χώρα στην ενεργειακή κρίσης στις αρχές του χρόνου…
Δεύτερη ένδειξη η θετική ανταπόκριση της κας Κλίντον στις ανησυχίες της κας Μπακογιάννη για την έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας στο Αιγαίο. “Θα μιλήσω στους Τούρκους” φάνηκε να λέει η νέα υπουργός, θέλοντας να δείξει πως κατανοεί το πρόβλημα και θέλει να βρεθεί μια λύση. Τρίτη ένδειξη το προσωπικό της ενδιαφέρον να δοθεί οριστική λύση στο θέμα της εξαίρεσης της Ελλάδας από το πρόγραμμα visa waiver.
Ωστόσο, η ένδειξη που κατέδειξε για άλλη μια φορά πως οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι υπόθεση ούτε καλών προθέσεων, ούτε δημοσίων σχέσεων, ήταν καυστικές αναφορές της ετήσιας Έκθεσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι εκτενείς αναφορές στη δολοφονία του 15χρονου μαθητή υπό τον τίτλο “Αυθαίρετη ή έκνομη στέρηση ζωής” (!), στην υπερβολική χρήση βίας της Αστυνομίας εναντίον των διαδηλωτών, αλλά στη διαφθορά με επίκεντρο το σκάνδαλο του Βατοπεδίου (χωρίς ονομαστικές αναφορές των υπουργών που ενεπλάκησαν…), καθιστούν σαφές που και η νέα αμερικανική διοίκηση δεν θα περιοριστεί σε φιλοφρονήσεις και ωραία λόγια.
Όπως κάθε σοβαρή κυβέρνηση στον κόσμο, έτσι και η νέα αμερικανική διοίκηση, θα έχει ως πρωταρχικό μέλημα τη διασφάλιση και προώθηση των εθνικών της συμφερόντων. Το ζητούμενο για την Ελλάδα που επιδιώκει τη συνεργασία με την υπερδύναμη και θέλει να φέρει τον χαρακτηρισμό του “στρατηγικού εταίρου” είναι να βρει τη χρυσή τομή, μέσω της οποίας τα ελληνικά συμφέροντα θα προωθούνται παράλληλα και όχι σε αντιδιαστολή με τα αμερικανικά. Ως εκ τούτου, ο στόχος κάθε ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι να φαίνεται αρεστή στην υπερδύναμη, αλλά πρωτίστως να είναι χρήσιμη.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 01.03.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου