Δεν είναι θέμα ηθικής

Δεν είναι απολύτως σαφές αν είναι οι δημοσκοπήσεις που επηρεάζουν και διαμορφώνουν την τακτική των κομμάτων, ή είναι οι τακτικές των κομμάτων που επιβραβεύονται ή αποδοκιμάζονται από τους πολίτες μέσω των δημοσκοπήσεων. Ωστόσο, αν, αξιωματικά, οι δημοσκοπήσεις θεωρούνται έγκυρες και αξιόπιστες, τότε τα πολιτικά συμπεράσματα που προκύπτουν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πολύ μεγαλύτερη χρησιμότητα.

Στην τελευταία δημοσκόπηση της GPO για την εκπομπή Ανατροπή, οι πολίτες σε ποσοστό μόλις 14,7% εμφανίστηκαν να θεωρούν πως η αντιμετώπιση των σκανδάλων είναι στις προτεραιότητές τους. Αντίθετα, σε ποσοστό 77,7% εμφανίστηκαν να θεωρούν την οικονομία πρώτη προτεραιότητα, σε ποσοστό 29,2% την Παιδεία και σε ποσοστό 28,8% την εγκληματικότητα. Των αποτελεσμάτων της δημοσκοπήσεις ακολούθησαν δημοσιεύματα που έφεραν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να προβληματίζεται για το κατά πόσο η ακατάσχετη σκανδαλολογία ευνοεί τους εκλογικούς του σχεδιασμούς. Με απλά λόγια στην Ιπποκράτους έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως πτώση της κυβέρνησης δεν θα προκύψει λόγω σκανδάλων – πολύ δε περισσότερο από την υπόθεση Παυλίδη, που εμφανώς υπολείπεται σε βαρύτητα άλλες προηγούμενες υποθέσεις...

Χρειαζόταν άραγε οι δημοσκοπήσεις για να επιβεβαιώσουν την κόπωση του εκλογικού σώματος από την σκανδαλολογία, όταν έχει πλέον γίνει συνείδηση στους πάντες πως η διαφθορά δεν είναι θέμα ηθικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό; Πως το φαινόμενο – που έχει προσλάβει ευρύτατες διαστάσεις και ακουμπά το σύνολο της κοινωνίας – δεν αντιμετωπίζεται με την εγκατάσταση «ενάρετων» στη θέση των «ανήθικων», αλλά με την επιβολή και εφαρμογή συγκεκριμένων και ξεκάθαρων κανόνων του παιχνιδιού, όχι μόνο του πολιτικού...

Η λογική είναι απλή. Σκανδαλίζει ο «ανήθικος» μικρομεσαίος επιχειρηματίας που μπαίνει σε πρόγραμμα ρύθμισης των χρεών του προς το ΙΚΑ για να εξασφαλίσει την φορολογική ενημερότητα και μετά δεν είναι πάλι συνεπής με τις υποχρεώσεις αναμένοντας την επόμενη ρύθμιση..., τον «ενάρετο» ανταγωνιστή του που εκπληρώνει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις του, χωρίς καμία επιβράβευση της συνέπειας του. Οι ηθικές αναστολές, ή αξίες προσδιορίζουν απλώς το χρόνο που ο «ενάρετος» θα γίνει «ανήθικος»...

Σκανδαλίζει ο γείτονας που, λόγω κομματικών διασυνδέσεων, διορίζει το παιδί του στο δημόσιο, όταν το παιδί του διπλανού του με καλύτερες περγαμηνές και ικανότητες πασχίζει να τα βγάλει πέρα, ταλαιπωρούμενο από την μια κακή δουλειά στη χειρότερη.

Η ελληνική κοινωνία έχει εθιστεί με όλους αυτούς τους μικρούς σκανδαλισμούς και έχει κατεβάσει τον πήχη της ηθικής της. Αλλά διαπιστώνει παράλληλα, που η ηθική αποκατάσταση της τάξης δεν θα προκύψει παρά μόνο όταν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αντιληφθούν πως χρειάζεται κάτι περισσότερο από ευχολόγια και ρηχές διακηρύξεις περί «ηθικών κι ανήθικων»...

Π.Κ.Μαυρίδης

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 29.04.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...