Πρόβλημα δημοκρατίας

Στην Ελλάδα της υπερβολής, των αντιφάσεων και της ιδιότυπης δημοκρατικότητας, το θέμα της ασφάλειας μετατρέπεται σε πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Από τη μια πλευρά μια Πολιτεία που αδυνατεί να επιβάλει το νόμο και την τάξη. Από την άλλη, πολίτες που ολοένα και περισσότερο αισθάνονται ανασφαλείς, ξένοι μέσα στην ίδια τους την πόλη.

Η λύση σε ένα πρόβλημα που απειλεί να γίνει βραχνάς για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτου οικονομικής επιφάνειας και εμπόδιο στην οικονομική ευημερία, είναι το μεγάλο ζητούμενο. Πλην όμως η εξεύρεση της λύσης θα προκύψει μόνο όταν αποσαφηνιστεί πλήρως η έννοια του κράτους δικαίου που θέλουμε. Η Αστυνομία που θέλουμε. Η Δημοκρατία που θέλουμε.

Κατ’ αρχήν κράτος δεν μπορεί να υπάρξει όταν οι νόμοι δεν εφαρμόζονται. Ούτε μπορεί να υπάρξει να υπάρξει κράτος, όταν οι παρανομούντες δεν τιμωρούνται, ή ακόμα χειρότερα, όταν οι ποινές που επιβάλλονται είναι δυο μέτρων και δυο σταθμών. Συνεπώς, κράτος δεν μπορεί να υπάρξει όταν τα όργανα που έχουν την ευθύνη να εποπτεύσουν και να επιβάλλουν την τάξη είναι σε αχρηστία και απαξία, όταν οι μηχανισμοί απόδοσης ποινών αμφισβητούνται.

Στις παρούσες συνθήκες, η Αστυνομία ως αρμόδια για τον έλεγχο και την επιβολή της τάξης και η Δικαιοσύνη ως αρμόδια να αξιολογήσει τους παρανομούντες και να επιβάλει ποινές, έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και μαζί με τη χαμένη εμπιστοσύνη τρίζουν τα θεμέλια που στηρίζεται το κράτος δικαίου.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυία για να αντιληφθεί κανείς την ανάγκη εκσυγχρονισμού της ελληνικής Αστυνομίας που εκ του αποτελέσματος κρίνεται ανεπαρκής να εκπληρώσει τη βασική της αποστολή. Υπερβολή και άσκοπη χρήση βίας από την μια, αναποτελεσματικότητα από την άλλη. Διεθνείς καταδίκες για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη μια, αύξηση της εγκληματικότητας από την άλλη. Με απλά λόγια δεν είναι θέμα πολιτικής βούλησης να επιβληθεί η τάξη, είναι θέμα επιχειρησιακής ικανότητας.

Πολιτική βούληση απαιτείται για τη βελτίωση της επιχειρησιακής ικανότητας. Κι αυτό είναι θέμα Δημοκρατίας. Θέλει η ελληνική Δημοκρατία να έχει Αστυνομία; Θεωρεί η Δημοκρατία αναγκαία την επιβολή του νόμου ή τη θεωρεί περιττή; Πιστεύει η ελληνική Δημοκρατία πως θα πρέπει να προφυλάξει το κύρος της Δικαιοσύνης; Πως δεν μπορούν με ευκολία να αμφισβητούνται και να επικρίνονται ανώτατοι δικαστικοί; Πως δεν είναι δυνατό να δρουν ανεξέλεγκτα παραδικαστικά κυκλώματα;

Πίσω από τις εύκολες και ανέξοδες πολιτικές ρητορείες υπάρχει η ουσία. Κι αυτή είναι πως η Πολιτεία αδυνατεί να προστατεύσει τους πολίτες της. Αδυνατεί να περιφρουρήσει τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Κι αυτό δεν είναι πρόβλημα Αστυνομίας. Είναι πρόβλημα ποιότητα της Δημοκρατίας.

Π.Κ.Μαυρίδης

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 10.04.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...