Αλλαγή πλεύσης

Πρόκειται μάλλον για σπάνιο φαινόμενο να παρατηρείται ταύτιση απόψεων «εργαζομένων» και «εργοδοτών», του «κόσμου της εργασίας» και του «κεφαλαίου». Είναι ίσως από τις ελάχιστες περιπτώσεις που την ανάγκη για βαθιές τομές στην οικονομία και τη λειτουργία του κράτους, εκφράζει με την ίδια αγωνία και ένταση το σύνολο των εκπροσώπων των κοινωνικών φορέων. Κι είναι ίσως απ’ τις μοναδικές περιπτώσεις που γίνεται αντιληπτή η ύπαρξη σοβαρού κινδύνου για την ελληνική οικονομία.

Όταν λοιπόν ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δ. Δασκαλόπουλος σημειώνει πως «σήμερα, περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από μια νέα βούληση ικανή να προχωρήσει επιτέλους ένα μακρόπνοο πρόγραμμα απαραίτητων αλλαγών, στη λειτουργία των θεσμών, στην παιδεία, τη δημόσια διοίκηση και στην αναπτυξιακή δομή», είναι σαφές ότι η χώρα δεν κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Ότι χρειάζεται επιτακτικά αλλαγή πλεύσης.

Πλην όμως ο κ. Δασκαλόπουλος, όπως και πολλοί άλλοι που θα προσυπέγραφαν τη δήλωσή του, δεν είναι σε θέση να αλλάξουν την πλεύση της χώρας – την ευθύνη της οποίας έχει αποκλειστικά ο πρωθυπουργός της χώρας και η κυβέρνησή του. Είναι προφανές πως ο πρόεδρος του ΣΕΒ το γνωρίζει. Για αυτό και σπεύδει να υπογραμμίσει: «Απαιτείται δραματική αλλαγή πλεύσης. Αλλαγή που προϋποθέτει συγκροτημένη διακυβέρνηση και αποτελεσματική διοίκηση για την ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο με βάση τη διαμόρφωση σύγχρονων θεσμών και την εφαρμογή των αρχών της βιώσιμης ανάπτυξης».

Η προσπάθεια του κ. Δασκαλόπουλου να «αποπολιτικοποιήσει» την τοποθέτησή του είναι εμφανής. Αλλά δεν το καταφέρνει. Η πρόθεσή του να καταδείξει πως ούτε «συγκροτημένη διακυβέρνηση», ούτε «αποτελεσματική διοίκηση» υπάρχει, είναι εμφανής κι αφορά ευθέως τον κ. Κώστα Καραμανλή. Ωστόσο, η βαρύτητα της τοποθέτησής του θα υποβαθμίζονταν αν εκλαμβάνονταν ως πολιτική παρέμβαση ή ως απόπειρα αμφισβήτησης του πρωθυπουργού. Διότι, την ώρα τούτη, ο τόπος δεν έχει τέτοιου είδους πολυτέλειες.

Είναι σαφές ότι οι περιστάσεις απαιτούν εθνική ενότητα και ομοψυχία, αλλά προπαντός επίδειξη υπευθυνότητας από όλους για την αντιμετώπιση ενός κινδύνου που απειλεί να πλήξει τους πάντες. Είναι ο κίνδυνος της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας που είναι πλέον ορατός και έχει σημάνει το καμπανάκι του κινδύνου.

Η κυβέρνηση δεν έχει άλλα περιθώρια κωλυσιεργίας Ο πρωθυπουργός οφείλει άμεσα να αναλάβει πρωτοβουλίες και να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων που θα προσυπέγραφε η πλειονότητα των οικονομικών και κοινωνικών παραγόντων της χώρας. Είναι η ώρα να αποτολμήσει ένα ευρύ διάλογο που θα στοχεύει στην επίτευξη ευρύτερων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συναινέσεων. Είναι ανάγκη να το πράξει για την υστεροφημία του και για το μέλλον του τόπου.

Π.Κ.Μαυρίδης

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ 18.12.2008)
Για προβολή, pdf, κλικ στον τίτλο...