Πολιτικές παρακαταθήκες

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δεν χρειάζεται συστάσεις. Σάρκα εκ της σαρκός της ΝΔ γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Γνωρίζει όμως κι από πολιτική – τουλάχιστον όπως τη διδάχθηκε κι όπως εκπαιδεύτηκε να την υπηρετεί χρόνια τώρα.

Στο λεξιλόγιο του η «πολιτική απιστία» είναι όρος αδόκιμος. Μπορεί να διαφωνούσε με χίλια δυο που συνέβαιναν όλα αυτά τα χρόνια. Μπορεί να τον είχαν πικράνει ακόμα περισσότερα, αλλά λόγο κακό δεν είπε. Κυρίως για τον Κώστα Καραμανλή. Προτίμησε συνειδητά τη σιωπή και κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του, είχε προηγουμένως ενημερώσει… αρμοδίους. Διόλου τυχαία, λοιπόν, βρισκόταν εντός «γραμμής» - αν δεν την οριοθετούσε ο ίδιος.

Στο υπουργείο Άμυνας μετακινήθηκε «τιμής ένεκεν». Σε έναν επιτυχημένο – κατά γενική ομολογία – Γραμματέα κόμματος δεν θα άρμοζε άλλη τύχη. Την αποδέχθηκε,
αν και γνώριζε πως σήμαινε την απομάκρυνσή του από το στενό πρωθυπουργικό επιτελείο. Όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, ο κ. Μεϊμαράκης μιλούσε για ανασυγκρότηση του επικοινωνιακού επιτελείου. Οι τοποθετήσεις του ήταν προσεκτικές, ώστε να μη θίγουν στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού και κατ’ επέκταση τον ίδιο που τους είχε επιλέξει.

Και βέβαια, κάθε φορά που κρινόταν σκόπιμο να αξιοποιηθεί για να συμβάλει στην αλλαγή επικοινωνιακής ατζέντας, είχε τον τρόπο να το κάνει και μάλιστα με «χαρτιά» δυνατά που κρατούσε κλειστά στο συρτάρι του. Με στρατιωτική ορολογία ήταν η οπισθοφυλακή του κόμματος, η «χρυσή εφεδρεία» του Κώστα Καραμανλή.

Μετά την ήττα της ΝΔ στις Ευρωεκλογές, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης βγήκε και πάλι μπροστά. Εκεί που κανείς την Κυριακή δεν είχε κάτι να πει, εκείνος δυο φορές το ίδιο βράδυ έδωσε και το στίγμα και τον τόνο. Βρήκε επιχειρήματα για να εγκαλέσει το ΠΑΣΟΚ για αλαζονεία και βεβαίως έδωσε «γραμμή αποχής». Δυο μέρες μετά, εμφανίστηκε να συντρώγει με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, σε ένα γεύμα με μενού την ανάταξη της παράταξης και αρκετούς πολιτικούς συμβολισμούς.

Λίγο πριν εγκαταλείψει το Πεντάγωνο για να ανακτήσει κι επίσημα μια θέση του στο στενό πρωθυπουργικό επιτελείο, ο κ. Μεϊμαράκης φρόντισε να αφήσει κάτι χειροπιαστό πίσω του. Μείωση στρατιωτικής θητείας και εξοπλιστικών δαπανών, είναι διαχρονικά κοινωνικά αιτήματα που πλέον ικανοποιούνται – προικίζοντας τον κ. Μεϊμαράκη με την δέουσα πολιτική παρακαταθήκη για να συνεχίσει σε ρόλους πρωταγωνιστικούς στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης.

Π.Κ.Μαυρίδης

(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 17.06.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...