Ο κ. Κώστας Καραμανλής αποφάσισε εσπευσμένα (νύκτα Παρασκευής) το κλείσιμο της Βουλής, προκειμένου, όπως επιμένει να δηλώνει, να αναδειχθούν τα ευρωπαϊκά ζητήματα και η προεκλογική περίοδος να μην αφεθεί στο έλεος της σκανδαλολογίας – για την οποία, κατά τη γνώμη του, ευθύνεται η αξιωματική αντιπολίτευση.
Το επιχείρημά του θα γίνονταν δεκτό αν πράγματι η απόφασή του συντελούσε στην αναβάθμιση του δημόσιου διαλόγου περί των κρίσιμων διακυβευμάτων των Ευρωεκλογών και στην έκπτωση της σκανδαλολογίας. Όμως, για κάποιους λόγους (κι επ’ αυτών υπάρχουν αποκλίνουσες θεωρήσεις…), η Ευρώπη «ξεχάστηκε» και η σκανδαλολογία συνέχισε να μονοπωλεί την επικαιρότητα.
Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, η απόφαση του κ. Καραμανλή είχε εντελώς διαφορετική κατάληξη απ’ αυτή που ο ίδιος, θεωρητικά, επιθυμούσε. Και πλέον η συζήτηση περιστρέφεται γύρω απ’ τα αίτια, που, εκ των πραγμάτων, κατέστησαν εσφαλμένη την, αρχική, εκτίμηση του πρωθυπουργού. Αρκετά εξ’ αυτών, αφορούν και τον ίδιο.
Έδωσε, ως ένα πρώτο παράδειγμα, ο κ. Καραμανλής αφορμή στο ΠΑΣΟΚ να τον κατηγορεί ότι έκλεισε τη Βουλή για να παραγράψει τυχόν αδικήματα υπουργών της κυβέρνησής του και εν τέλει να συγκαλύψει τα σκάνδαλα. Περνώντας στην αντεπίθεση, ο κ. Καραμανλής απαντά πως δεν υπήρχαν εκκρεμείς υποθέσεις και πως πάντως διερευνούνται απ’ τη Δικαιοσύνη. Το ζητούμενο βεβαίως είναι να πείσει κυρίως τους μη κομματικούς, «μετακινούμενους» ψηφοφόρους που κρίνουν κάθε φορά το εκλογικό αποτέλεσμα. Είναι οι ψηφοφόροι που ευλόγως αναλογίζονται πως είναι δυνατό απ’ όλες τις υπό διερεύνηση υποθέσεις να μην εντοπίστηκαν ευθύνες (και ποινικές, πέραν από πολιτικές που αναγνωρίστηκαν) υπουργών και πως είναι δυνατό η Δικαιοσύνη να πράττει σωστά το έργο της, όταν βασικοί κατηγορούμενοι του σκανδάλου Siemens (που συνταράσσει το Πανελλήνιο) διαφεύγουν στο εξωτερικό χωρίς να απολογηθούν.
Έδωσε, ως ένα δεύτερο παράδειγμα, ο κ. Καραμανλής αφορμή στους μη κομματικούς, μετακινούμενους ψηφοφόρους να σκεφτούν πως χρησιμοποιεί τις Ευρωεκλογές για να πάρει «ψήφο εμπιστοσύνη» στην κυβέρνησή του. Διενεργώντας μια προεκλογική καμπάνια με αμιγώς εθνικά χαρακτηριστικά (όπου προβάλλεται το κυβερνητικό έργο και η «κινδυνολογία» των «πράσινων» παπαγάλων) ο κ. Καραμανλής δυσκολεύεται εμφανώς να τους πείσει για το αντίθετο. Βεβαίως, είναι σαφώς ευκολότερο να πείσει το κομματικό του ακροατήριο που αναπολεί και αποζητά τον «παλιό» Καραμανλή με την «πυγμή», το «θάρρος» και την «αποφασιστικότητα» να «παλεύει για τις ιδέες» εναντίον των «αντιπάλων» του που «θέλουν να καταλάβουν την εξουσία για την εξουσία».
Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο, ακόμα, είναι αν αυτό το ακροατήριο αρκεί για να επιβραβεύσει τις τελευταίες αποφάσεις και την προεκλογική στρατηγική του κ. Κώστα Καραμανλή…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 03.06.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου