Η ουσία της στρατηγικής που με συνέπεια ακολούθησε ο κ. Κώστας Καραμανλή για να επιβάλει την πολιτική του ηγεμονία, συμπυκνώθηκε σε δυο φράσεις: Η πρώτη αφορά στον χαρακτηρισμό του τέως πρωθυπουργού κ. Κώστα Σημίτη ως «αρχιερέα της διαπλοκής». Η δεύτερη αφορά στον χαρακτηρισμό του ΠΑΣΟΚ ως «σύστημα».
Επιτυγχάνοντας να διαδεχθεί τον κ. Σημίτη, στην πρωθυπουργία της χώρας, ο κ. Καραμανλής έκρινε – έστω και αρκετά ετεροχρονισμένα – πως ήρθε η ώρα να ανασκευάσει και να αποκαταστήσει την αλήθεια. Έτσι, με το «χαλαρό» και «άνετο» τρόπο που τον διακρίνει πήρε πίσω την έκφραση, αποδίδοντάς την στην ένταση της στιγμής κατά την αντιπαράθεση στη Βουλή. Τόσα απλά δικαιολόγησε μια αστήριχτη κατηγορία που στιγμάτισε όμως δυο κατά – πλειοψηφική παραδοχή – επιτυχημένες πρωθυπουργικές θητείες.
Τόσο απλά θεωρεί ο κ. Καραμανλής ότι θα εξευμενίσει όσους πολίτες πίστεψαν στο όραμα του «εκσυγχρονισμού» και αναγνώρισαν την καθοριστική συμβολή του κ. Σημίτη, στην ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, στον προγραμματισμό και υλοποίηση μεγάλων έργων υποδομής, στην ανάληψη και διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, στην ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ.
Αλλά το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό. Είναι πράγματι θετικό, ένας πολιτικός ηγέτης να αναγνωρίζει «λάθη» και «υπερβολές». Είναι επίσης θετικό να ζητά – έστω και εμμέσως – συγνώμη απ’ τον αντίπαλό του για μέσα και πρακτικές που χρησιμοποίησε στο πλαίσιο του πολιτικού ανταγωνισμού. Παράλληλα όμως είναι μάλλον δύσκολο, οι πολίτες αυτοί να παραλάβουν το μήνυμα (διατυπωμένο μάλιστα απ’ τον ίδιο τον πρωθυπουργό) πως σε τούτη τη χώρα μπορεί να λέγεται οτιδήποτε ή να γίνεται οτιδήποτε με την απλή δικαιολογία της ρύμης του λόγου ή του βρασμού ψυχής… Είναι λοιπόν πιθανό ο κ. Καραμανλής να πέτυχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που επεδίωκε με την ανασκευή του…
Από την άλλη είναι εξίσου πιθανό ο πρόεδρος της ΝΔ να απογοήτευσε όλους εκείνους τους πολίτες που υιοθέτησαν άκριτα τον χαρακτηρισμό που προσέδωσε στον πρώην αντίπαλο του, βάση του οποίου στήριζαν την επιχειρηματολογία τους υπέρ του κ. Καραμανλή, στον κοινωνικό τους περίγυρο. Κι είναι εξίσου πιθανό πως αδυνατίζει και την επιχειρηματολογία τους περί της ύπαρξης του «συστήματος ΠΑΣΟΚ» που εσχάτως επανέφερε ο κ. Καραμανλής για να φοβίσει και να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του.
Το χειρότερο όμως είναι πως αν πράγματι υπάρχει το συγκεκριμένο σύστημα – πράγμα διόλου απίθανο – ο ατυχής τρόπος με τον οποίο ο κ. Καραμανλής το στηλιτεύει, προσδίδει ισχυρά άλλοθι για τη συντήρηση και διαιώνισή του, σε μια στιγμή που η χώρα έχει ανάγκη να απαλλαχθεί από κάθε νοσηρό σύστημα που παρεμποδίζει την πρόοδο της…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 29.05.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου