Μετά από διάστημα πολλών χρόνων τις λίστες των ευρωψηφοδελτίων των κομμάτων απαρτίζουν άνθρωποι ικανοί να διαχειριστούν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη. Στην πλειονότητά τους είναι άνθρωποι με επιστημονική κατάρτιση στους τομείς που δραστηριοποιούνται – θεωρητικά καλοί γνώστες του γνωστικού τους αντικειμένου. Ούτε απόστρατοι της πολιτικής είναι που αξιώνουν μια τιμητική αποστρατεία. Ούτε – ακόμη χειρότερα – φέρελπις πολιτικοί που, για κάποιους λόγους, θα χρησιμοποιήσουν την Ευρωβουλή ως βατήρα μιας σταδιοδρομίας στην εθνική πολιτική σκηνή.
Σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν, οι ηγεσίες των κομμάτων φάνηκε να αντιλαμβάνονται πως στην Ευρώπη πρέπει να παρατάξουν την καλύτερη δυνατή ομάδα. Πολύ περισσότερο φάνηκε να αντιλαμβάνονται πως το πολιτικό παιχνίδι παίζεται κατά κύριο λόγο στα «ευρωπαϊκά σαλόνια» και μοιραία επηρεάζει καθοριστικά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις.
Όταν για παράδειγμα η σκανδαλολογία κοπάσει – όπως απαιτεί η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών – και η δημόσια συζήτηση επιστρέψει στα ουσιώδη και τα σημαντικά, η οικονομία θα βρεθεί στο επίκεντρο του προβληματισμού. Και σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με τα γνωστά και παγιωμένα δημοσιονομικά προβλήματα, ο ρόλος της ΕΕ για τη μελλοντική πορεία της ελληνικής οικονομίας, θα είναι καταλυτικός. Ήδη τις προηγούμενες μέρες ξεκίνησε δειλά μια συζήτηση περί της ανάγκης αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας. Ήδη, στο παρασκήνιο αναζητούνται τρόποι περιορισμού του ελλείμματος και του Δημόσιου χρέους. Ήδη, αναζητούνται τρόποι τόνωση της εγχώριας ζήτησης και επιστροφής της καταναλωτικής εμπιστοσύνης.
Πρόκειται για αναζητήσεις που όλες ανεξαιρέτως δεν εξαιρούν και δεν παραγνωρίζουν τον παράγοντα «Ευρώπη». Ακόμα και το ΚΚΕ πια αναγνωρίζει έμμεσα την ανάγκη παραμονής μας στο «ευρωπαϊκό σκάφος» κι αντί για αποχώρηση ζητά πλέον «ανυπακοή»! Ποιος όμως είπε πως ο ανυπάκουος δεν οφείλει να είναι και καταρτισμένος; Πόσο μάλλον που μόνο με μεγαλύτερη κατάρτιση μπορεί να είναι κανείς εποικοδομητικά ανυπάκουος…
Σε κάθε περίπτωση πάντως, τα ονόματα που ανακοινώθηκαν δημιουργούν αισιοδοξία για μια αναβαθμισμένη και αποτελεσματική ελληνική παρουσία σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο. Αλλά μεγαλύτερη είναι η αισιοδοξία που προκαλείται σε μια μειονότητα – ακόμα – των Ελλήνων πολιτών που επιτέλους ξεκίνησε μια διαδικασία αποστολής ενός μηνύματος για επιστροφή της πολιτικής στη χώρα μας.
Ένα μήνυμα που επί της παρούσης δεν είναι ευδιάκριτο στην πλειονότητα των πολιτών που σκέφτονται ότι καλύτερα θα ήταν τις μέρες εκείνες αντί να προσέλθουν στην κάλπη να μεταβούν στην πλησιέστερη παραλία για να απολαύσουν τον ήλιο και τη θάλασσα. Ας μη λησμονούν όμως ότι κι αυτά τα «κεκτημένα» τελούν υπό την αίρεση των ευρωπαϊκών πολιτικών για το περιβάλλον που δεν πρέπει να ληφθούν ερήμην μας…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 22.05.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου