Έστω κι αν είναι «επικοινωνιακοί» οι λόγοι που οι ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών του Πλανήτη συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να συμφωνήσουν σε ένα κοινά αποδεκτό σχέδιο αντιμετώπισης της διεθνούς οικονομικής κρίσης, η ουσία δεν αλλάζει: Η πολιτική ηγεσία του Πλανήτη ανησυχεί, προβληματίζεται, διαβουλεύεται.
Είναι αυτή η ανησυχία, ο προβληματισμός και διαβούλευση που δημιουργεί τον «κίνδυνο» να τιναχθεί στον αέρα η G20 κι όχι κάποια εγωιστικά καπρίτσια ηγετών αστέρων, όπως ο Ομπάμα, ο Σαρκοζί... Διότι, όσο κι αν προσωπικότητες του βεληνεκούς του Αμερικανού ή του Γάλλου προέδρου, επιδιώκουν να ορθώσουν το ανάστημά του με κινήσεις εντυπωσιασμού, είναι αρκετά ώριμοι πολιτικά για να καταλαβαίνουν ότι η κρίση δεν εξαιρεί κανένα, η διεθνής συνεργασία είναι επιτακτική ανάγκη και πως οι προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης δεν επιτρέπεται να σταματήσουν για τον οποιοδήποτε λόγο.
Με απλά λόγια, οι ηγέτες του πλανήτη γνωρίζουν ότι βρίσκονται όλοι πάνω σε ένα καράβι που κινδυνεύει να βυθιστεί και πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να το σώσουν, διότι απλά δεν έχουν άλλη επιλογή. Αν κάποιος επιχειρήσει να βουτήξει στη τρικυμισμένη θάλασσα θα πνιγεί. Κατά συνέπεια, η απειλή του Νικολά Σαρκοζί ότι θα αφήσει τη θέση κενή, «αν δεν προχωρήσει το θέμα» δεν έχει αξιοπιστία. Ό,τι κι αν συμβεί ο Γάλλος πρόεδρος θα κάτσει και θα δώσει τη μάχη για να επικρατήσουν οι απόψεις τους.
Το ίδιο αναμένεται να πράξουν κι οι υπόλοιποι. Και το ενθαρρυντικό είναι πως απόψεις διαμορφωμένες έχουν, ασχέτως αν δεν συμπίπτουν μεταξύ τους. Από την ημέρα που η κρίση ξέσπασε όλοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού. Σε πρώτη φάση επιχείρησαν να καταγράψουν το πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις και σε δεύτερη φάση να βρουν τη λύση. Τώρα προσέρχονται σε μια Σύνοδο έχοντας αποσαφηνίσει τι θέλουν, τι μπορούν να πράξουν, τι δεν μπορούν να δεχθούν, σε τι μπορούν να υποχωρήσουν. Με απλά λόγια έχουν βάλει τις «κόκκινες γραμμές», έχουν οριοθετήσει στόχους και επιδιώξεις.
Ο Μπαράκ Ομπάμα θα δώσει τις πρώτες του εξετάσεις ως Πλανητάρχης. Ο πήχης των προσδοκιών που καλλιέργησε πριν την εκλογή του ανέβηκε ψηλά. Ωστόσο, λίγο πριν τη Σύνοδο του Λονδίνου έσπευσε να τον χαμηλώσει, προκειμένου να μην περάσει από κάτω. Γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες για «ένα νέο Μπρέτον Γουντς» για την αναδιαμόρφωση του καπιταλιστικού συστήματος είναι περιορισμένες ως ελάχιστες, ο Αμερικανός πρόεδρος ζήτησε «συναίνεση στα βασικά». Εντοπίζεται στην ανάγκη επιβολής ενός αυστηρότερου ρυθμιστικού πλαισίου στη λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουν…
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 02.04.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου