Η μητέρα των μαχών

Η «μητέρα των μαχών» για την υπεράσπιση (από πλευράς ΝΔ) ή την κατάληψη (από πλευράς ΠΑΣΟΚ) του τελευταίου... οχυρού πριν την εξουσία, θα δοθεί, όπως όλα δείχνουν, με τις Ευρωεκλογές.

Οι κάλπες του Ιουνίου είναι για τον κ. Κώστα Καραμανλή (προσωπικά και παραταξιακά) η τελευταία «γραμμή άμυνας». Από την έκβαση της μάχης θα κριθεί το μέλλον του ίδιου και του κόμματός του και πλέον όλες οι κινήσεις των επιτελών του επικεντρώνονται στην καλύτερη δυνατή προετοιμασία της. Προφανής στόχος η νίκη (μάλλον απίθανη με βάση τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων), ή μια περιορισμένου εύρους ήττα. Οι κυβερνητικές διαρροές περί μιας «πολιτικά αποδεκτής διαφοράς», μπορεί να συνιστούν «τέχνασμα της κυβέρνησης να μας πείσει προκαταβολικώς ότι νίκησε ενώ θα έχει ηττηθεί στις εκλογές», όπως αναφέρει ο κ. Δημήτρης Ρέππας, όμως ουδείς αμφισβητεί ότι η διαφορά θα είναι ο καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων.

Αν η διαφορά είναι οριακή, κάτω των 2,5, τότε ο κ. Καραμανλής θα μπορέσει να επικαλεστεί τη «φυσιολογική κάμψη» που έχει μια κυβέρνηση στο μέσο της θητείας της και στην καρδιά μιας πρωτοφανούς διεθνούς οικονομικής κρίσης και να ζητήσει (μέσω συνεδρίου) την επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του για να συνεχίσει «ισχυρός» το κυβερνητικό του έργο και να δώσει την τελική μάχη των εθνικών εκλογών – στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ αποφασίσει να προκαλέσει με αφορμή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Αν η ήττα είναι μεγάλη, η σύγκληση συνεδρίου ενέχει πολιτικό ρίσκο. Κι αντί για ηγετική αναβάπτιση του κ. Καραμανλή, επισημοποιηθεί η αμφισβήτηση της ηγεμονίας του.

Σε μια τέτοια περίπτωση η διενέργεια εθνικών εκλογών θα είναι απλώς ζήτημα χρόνου. Ήδη το ΠΑΣΟΚ από το ίδιο βράδυ των Ευρωεκλογών θα ζητά επιμόνως εκλογές με το επιχείρημα ότι «ο λαός έστειλε το μήνυμα» για κυβερνητική αλλαγή. Κι αν κάποιοι σήμερα υποστηρίζουν ότι το αίτημα για εκλογές «εδώ και τώρα» συνιστά πολιτικό καιροσκοπισμό τότε θα συνιστά πολιτική αναγκαιότητα με «λαϊκή σφραγίδα». Υπό αυτή την έννοια, δικαιολογημένα το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύει το εθνικό και πολιτικό διακύβευμα των Ευρωεκλογών, προσδίδοντάς τους χαρακτήρα «δημοψηφίσματος» κι όχι «απλής καταγραφής δυνάμεων».

Ωστόσο, η τακτική της «κατά μέτωπον» επίθεσης ενέχει πολιτικό ρίσκο. Διότι αν παρόλη την κινητοποίηση δυνάμεων δεν καταγράψει την επιθυμητή νίκη έναντι της «χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης», τότε το πολιτικό πρόβλημα θα μεταφερθεί στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Είναι όμως σαφές ότι πολιτική χωρίς ρίσκα δεν γίνεται. Κι αυτό πλέον, μετά από πέντε χρόνια στην ηγεσία του Κινήματος, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου το έχει κατανοήσει πλήρως.

Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 31.03.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...