Η «αλλαγή φρουράς» της συνδικαλιστικής ηγεσίας των πανεπιστημιακών καθηγητών (ΠΟΣΔΕΠ) – επικράτησαν οι δυνάμεις που υποστηρίζονταν από το ΠΑΣΟΚ και την Ανανεωτική Αριστερά – δεν σηματοδοτεί απλώς την χρεοκοπία μιας αδιέξοδης και αντιπαραγωγικής πολιτικής που ακολούθησε επί μακρόν η προηγούμενη ηγεσία (υποστηριζόμενη από ΚΚΕ και ΣΥΝ) κι συνέβαλε καθοριστικά στην υποβάθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου. Δημιουργεί προσδοκίες για «αλλαγή σελίδας» στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και στην ελληνική Παιδεία γενικότερα.
Η παραπάνω θετική εξέλιξη λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο όπου οι συνθήκες για μια «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» έχουν πλέον ωριμάσει, όπου η πολιτική ηγεσία του τόπου εμφανίζει διάθεση διαλόγου και συνεννόησης, πέραν από κομματικές σκοπιμότητες και πολιτικές ιδεοληψίες. Θεωρητικά, ο εθνικός διάλογος για την Παιδεία που ξεκίνησε (εκ νέου) χθες, θα πραγματοποιηθεί σε ευνοϊκότερο περιβάλλον. Οι όποιες αντιπαραθέσεις θα εστιαστούν σε θέματα ουσίας και με απώτερο στόχο τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής εκπαίδευσης.
Το βασικό ζητούμενο στην παρούσα φάση είναι να επικρατήσει ηρεμία στα ελληνικά πανεπιστήμια. Οι αλλεπάλληλες καταλήψεις και το κλίμα συνεχούς αναταραχής ενεργοποίησαν το ενδιαφέρον των καθηγητών που προσήλθαν μαζικά για να ψηφίσουν και να αφαιρέσουν τη δυνατότητα μιας συνδικαλιστικής μειοψηφίας να επιβάλλει ένα τόνο άρνησης σε κάθετοί καινούργιο επιχειρούνταν στο χώρο της εκπαίδευσης. Με τη νέα ηγεσία οι πιθανότητες να ανοίξει εκ νέου ο φαύλος κύκλος της στείρας αντιπαράθεσης, μειώνονται.
Παράλληλα, η ενεργός συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στον εθνικό διάλογο που προ(σ)κάλεσε ο υπουργός Παιδείας κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος δεν προσφέρει «πολιτική νομιμοποίηση» στην αδιαλλαξία και στη λογική του «όχι σε όλα». Το μήνυμα της πολιτικής εκπροσώπου του Κινήματος κας Άννας Διαμαντοπούλου «δεν στεκόμαστε απ’ έξω για να πετάμε πέτρες προς τα μέσα» ήταν σαφές και είχε συγκεκριμένους αποδέκτες.
Με την αξιωματική αντιπολίτευση να συμμετέχει και την κυβέρνηση να είναι «έτοιμη και ανοικτή» να ακούσει (από ειδικούς και αρμοδίους) ιδέες και προτάσεις για το μέλλον της ελληνικής Παιδείας, ο εθνικός διάλογος είναι… καταδικασμένος να καταλήξει (αργά ή γρήγορα) σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Έτσι, μετά από μια μακρά περίοδο όπου η ελληνική εκπαίδευση ήταν έρμαιο κυβερνητικών αυτοσχεδιασμών και άλλοθι πολιτικών αντιπαραθέσεων, φαίνεται πως ήρθε η ώρα που το «νερό μπαίνει, επιτέλους, στο αυλάκι».
Ουδείς πλέον είναι σε θέση να δυναμιτίσει χωρίς κόστος τη νέα προσπάθεια. Ουδείς μπορεί να κλωτσήσει την ευκαιρία που προβάλλεται. Η ελληνική κοινωνία, η κάθε ελληνική οικογένεια, έχει πλήρη συναίσθηση της κατάστασης που επικρατεί στο ελληνικό σχολείο, στο ελληνικό Πανεπιστήμιο και απαιτεί την αλλαγή της.
Π.Κ.Μαυρίδης
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ΕΞΠΡΕΣ, 10.03.2009)
Για προβολή pdf, κλικ στον τίτλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου